Μιλούν στο «Θ» ο «προπονητής» Λεωνίδας Φίλος, οι τριταθλητές Γιώργος Αθανασίου, Παναγιώτης Στυλιανόπουλος, Κωνσταντίνος Κούμανης και ο Κώστας Λιανός, 8ος στην WRO το 2022: «Το κάνουμε με μεγάλη αγάπη, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να φτάσεις στην κορυφή»
Την τεχνολογία από την… καλή της πλευρά μαθαίνουν παιδιά και έφηβοι στο Bit Lab Πληροφορικής και η δουλειά που γίνεται στην οδό Καπετάν Κρόμπα 5 αντικατοπτρίζεται στα βραβεία που κερδίζει η καλαματιανή ομάδα, την οποία καθοδηγεί ο Λεωνίδας Φίλος, σε διάφορους διαγωνισμούς ρομποτικής, με αποκορύφωμα δύο μετάλλια σε Παγκόσμιες Ολυμπιάδες: το 2019 αργυρό μετάλλιο στην Ουγγαρία (με τους Νίκο Γιαννόπουλο, Κωνσταντίνο Καργάκο και Γιώργο Μπάκα) και τον περασμένο Νοέμβριο 3η θέση στον Παναμά, με τους Γιώργο Αθανασίου, Παναγιώτη Στυλιανόπουλο και Κωνσταντίνο Κούμανη, μαθητές της Β’ Λυκείου.
Οι κορυφαίες αυτές διακρίσεις είναι αποτέλεσμα συστηματικής και επίμονης δουλειάς και, πάνω απ’ όλα, δείχνει την αγάπη για την εκπαιδευτική πληροφορική και ρομποτική που έχει το ζεύγος Λεωνίδας Φίλος και Λαμπρινή Κωνσταντάκη, οι οποίοι από το 2007 τη μεταλαμπαδεύουν στους μαθητές τους, που είναι από νηπιακή έως εφηβική ηλικία (λειτουργούν και τμήματα ενηλίκων).
Η διαγωνιστική ρομποτική στο πλαίσιο της διοργάνωσης First Lego League διεξάγεται σε επτά κατηγορίες, με «εσωτερικούς» αγώνες στην Ελλάδα και πρόκριση στη World Robot Olympiad μόνο για τις πρωταθλήτριες ομάδες. Η φετινή Παγκόσμια Ολυμπιάδα, που φιλοξενήθηκε στην Κεντρική Αμερική, 7-9 Νοεμβρίου, είχε τίτλο “Συνδέοντας τον κόσμο”, ενώ συμμετείχαν 451 ομάδες από 90 χώρες και η Ελλάδα κατέκτησε δύο χάλκινα μετάλλια (το ένα με την καλαματιανή ομάδα), μία 4η και μία 8η θέση.
Το Bit Lab έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στα robosports, όπου δικαίωμα συμμετοχής έχουν νέοι από 12 έως 19 ετών. Η πρώτη συμμετοχή σε Παγκόσμια Ολυμπιάδα έγινε το 2017, αποφέροντας τη 16η θέση στην Κόστα Ρίκα. Το 2018 στην Ταϊλάνδη και το 2022 στη Γερμανία η καλαματιανή ομάδα έφτασε μέχρι την 8άδα, ενώ δύο χρονιές ακυρώθηκε η διοργάνωση λόγω του κορωνοϊού. Για την ακρίβεια, κάποιοι αγώνες έγιναν διαδικτυακά, όμως η ολυμπιάδα αθλημάτων που επιλέγει να διαγωνιστεί το Bit Lab χρειάζεται αναγκαστικά δια ζώσης παρουσία. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα απαιτητική κατηγορία, από κάθε άποψη (εξοπλισμό, γνώσεις, προετοιμασία, ικανότητες, κανονισμοί και περιορισμοί που πρέπει να τηρηθούν κ.τ.λ.). Ουσιαστικά, μιλάμε για αθλητικούς αγώνες που γίνονται με ρομπότ, παλιότερα στα πρότυπα του ποδοσφαίρου και τα τελευταία χρόνια βασισμένοι στο τένις.
Ανάμεσα σε 50 ομάδες που έλαβαν μέρος στην κατηγορία στην Ολυμπιάδα του Παναμά ο Παναγιώτης, ο Κωνσταντίνος και ο Γιώργος πέτυχαν εκπληκτική επίδοση με 8 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια στη φάση των ομίλων, ενώ στη φάση των «8» απέκλεισαν το Τατζικιστάν και έχασαν στα ημιτελικά από την Ταϊβάν. Στο μικρό τελικό κέρδισαν με 2-1 τη Ρουμανία και εξασφάλισαν την πολυπόθητη θέση στο βάθρο!
Εκτός από όλα τα άλλα οφέλη, κέρδος για τους τρεις μαθητές είναι ότι μέσα από διάκρισή τους εξασφάλισαν την εισαγωγή τους σε όποια πανεπιστημιακή σχολή επιθυμούν από το πεδίο 4 με την προϋπόθεση ότι θα πιάσουν την καθορισμένη ελάχιστη βάση εισαγωγής
Λεωνίδας Φίλος: Η εκπαιδευτική ρομποτική συνδυάζει τα …πάντα
Το «Θ» είχε την ευκαιρία να συναντήσει πριν από λίγες μέρες στην έδρα του Bit Lab τον Λεωνίδα Φίλο, τους τρεις «χάλκινους» νεαρούς πρωταθλητές, Γιώργο Αθανασίου, Παναγιώτη Στυλιανόπουλο και Κωνσταντίνο Κούμανη, καθώς και τον Κώστα Λιανό, ο οποίος ήταν στην ομάδα που κέρδισε μια θέση στην 8άδα στη Γερμανία, ταξίδεψε με την αποστολή του Bit Lab και στον Παναμά και είναι από τα παιδιά που είχαν σημαντική συμβολή στη νέα αυτή επιτυχία.
«Η εκπαιδευτική ρομποτική συνδυάζει τα… πάντα: κατασκευές, μηχανική, πληροφορική, προγραμματισμό, μαθηματικά, φυσική…» μας είπε ο κ. Φίλος και συνέχισε: «Το κάνουμε με μεγάλη αγάπη, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να φτάσεις στην κορυφή. Συμμετέχουμε στους διαγωνισμούς για να ικανοποιηθούν τα παιδιά. Κερδίζουν πολλά σε εμπειρίες και εικόνες, μαθαίνουν να παλεύουν για ένα σκοπό. Η προσπάθεια και η προετοιμασία αρχίζουν τουλάχιστον έναν χρόνο πριν και ήδη έχει ξεκινήσει ο σχεδιασμός για του χρόνου. Υπάρχουν κι άλλα παιδιά πίσω που περιμένουν να έρθει η σειρά τους. Είναι συλλογική η προσπάθεια και δεν αφορά μόνο στα παιδιά που αγωνίζονται και διακρίνονται κάθε φορά. Είναι μια μεγάλη ομάδα και όλοι μαζί δουλεύουν για καιρό πάνω στη μελέτη, στον προγραμματισμό, στην κατασκευή και, κυρίως, στην έρευνα, για να κάνουν το όλο σύστημα να λειτουργήσει, να παίξει. Μαθαίνουμε συνέχεια κι εγώ ακόμη μαθαίνω, καθώς αλλάζουν συνέχεια οι κανόνες και η μορφή των διαγωνισμών. Στα μέσα Γενάρη βγαίνει η προκήρυξη, τέλη Ιουνίου-αρχές Ιουλίου γίνεται ο ελληνικός διαγωνισμός που δίνει τις προκρίσεις και στα μέσα Νοέμβρη διεξάγεται το Παγκόσμιο, που για το 2024 θα γίνει στην Τουρκία».
Το οικονομικό κομμάτι είναι αυτό που «καίει» τους υπευθύνους του Bit Lab και τις οικογένειες των μαθητών που σχεδιάζουν να βρεθούν τον επόμενο Νοέμβριο στην Τουρκία. Ο Λεωνίδας Φίλος λέει επ’ αυτού: «Είναι πολυέξοδο όλο αυτό που κάνουμε και οι ώρες που αφιερώνουμε δεν πληρώνονται, αλλά νιώθουμε πως ό,τι έχουμε δώσει, αξίζει τον κόπο. Το καλό είναι ότι σιγά σιγά το χτίσαμε και κερδίσαμε την αναγνώριση. Μέσα από αυτή ήρθαν και ιδιωτικές χορηγίες, χωρίς τις οποίες θα ήταν αδύνατον να καλύψουμε τα έξοδα. Χρειαζόμαστε νέο εξοπλισμό κάθε φορά, υπάρχουν φθορές και, φυσικά, κοστίζουν πολύ τα ταξίδια. Αρκεί να πω ότι για τον Παναμά μόνο τα αεροπορικά εισιτήρια κόστιζαν 1.500 ευρώ το άτομο. Το 2019 είχαμε την υποστήριξη της Cosmote και, μάλιστα, γύρισαν ταινία “The real Robokids”, όπου φαίνεται όλη η διαδρομή των ελληνικών ομάδων και της δικής μας, με γυρίσματα και στην Καλαμάτα. Χορηγίες μάς έχουν δώσει ακόμη το Ίδρυμα Ωνάση και το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου, το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, ενώ φέτος είχαμε τη στήριξη της Endeavo (σ.σ. του αμερικανικού οργανισμού που υποστηρίζει επιχειρηματικές και άλλες προσπάθειες, φέρνοντας, μεταξύ άλλων, την Tesla στην Ελλάδα). Χρειαζόμαστε, όμως, περισσότερη βοήθεια και θα θέλαμε να δούμε ενδιαφέρον από την Περιφέρεια Πελοποννήσου και το Δήμο Καλαμάτας, καθώς οι προσπάθειες και επιτυχίες μας αντανακλούν στον τόπο μας και ακούγεται στο εξωτερικό το όνομα της Μεσσηνίας και της Καλαμάτας».
Ανεκτίμητες εμπειρίες για τα παιδιά…
Η συζήτηση με τους μαθητές Λυκείου που ταξίδεψαν στον Παναμά «αποκάλυψε» τέσσερις ώριμους νέους ανθρώπους.
Για τη μεγάλη προσπάθεια και τις δυσκολίες στο δρόμο προς την επιτυχία μάς μίλησε ο Γιώργος Αθανασίου, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Ήταν δύσκολο, πολλή κούραση και πολλή δουλειά για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Δουλεύαμε 2 χρόνια, από το διαγωνισμό της Γερμανίας. Στον Παναμά δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα. Πήγαν σχετικά καλά τα πράγματα, αλλά ήταν δύσκολη στιγμή όταν χάσαμε στον ημιτελικό. Ήθελε αυτοσυγκράτηση αρκετή, αλλά συνειδητοποιήσαμε όλοι ότι δεν μπορείς να παραλύσεις και να χάσεις τα πάντα, οπότε παλέψαμε και πήραμε την 3η θέση.
Ενδιαφέρον έχει ότι ήμασταν τελείως αντίθετοι στις αντιδράσεις μας, εγώ είχα νεύρα, ο Παναγιώτης ήταν… σαν νεκρός και ο Κωνσταντίνος συναισθηματικά φορτισμένος μόνιμα».
«Πράγματι», παραδέχεται ο Παναγιώτης Στυλιανόπουλος, «αν δείτε το βίντεο, φαίνεται σαν να ήμουν πολύ ήρεμος, σαν ρομπότ. Ήμουνα πολύ σίγουρος και αφοσιωμένος, καθώς είχαμε πολύ συγκεκριμένα πράγματα που έπρεπε να δούμε. Ό,τι πήγαινε λάθος, το φτιάχναμε και ξέραμε ακριβώς τι θα γίνει, οπότε δεν αγχώθηκα ιδιαίτερα. Όταν φτάσαμε στους ημιτελικούς που χάσαμε από την Ταιβάν, πιστεύω αγχωθήκαμε παραπάνω, γιατί ήταν ή όλα ή τίποτα, ενώ αν πήγαινες τελικό, δε θα σε ένοιαζε, θα είχες ένα μετάλλιο και θα έπαιζες για να δεις αν θα έβγαινες 1ος ή 2ος. Τις ξέραμε τις ομάδες και θεωρώ ότι πήραμε κι ένα μάθημα στην ήττα από την Ταϊβάν».
Ο Κωνσταντίνος Κούμανης πρόσθεσε για τη δική του εμπειρία: «Την 1η και 2η μέρα ήμουν ήρεμος, γιατί τα αποτελέσματα ήταν τέλεια. Είχαμε νικήσει όλους τους αγώνες σερί. Η πιο ανταγωνιστική ομάδα στον όμιλο ήταν η Μαλαισία, αλλά τη νικήσαμε, οπότε είχε ανέβει το ηθικό μας. Στον ημιτελικό πάθαμε ένα σοκ. Νόμιζα ότι τελείωσαν όλα. Αλλά με ηρέμησαν οι κριτές και τα παιδιά και κατάλαβα ότι εκείνη τη στιγμή κρινόταν αν θα είμαστε στην 3άδα ή όχι, και τελικά πήγε όπως θα έπρεπε. Ήταν έξυπνη η Ταϊβάν και δικαίως μας νίκησε».
Στην ερώτηση για το τι κερδίζουν μέσα από τη ρομποτική και τους διαγωνισμούς, ο Γιώργος απάντησε: «Έχουν προσφέρει πολλά στη ζωή όλων μας και οι εμπειρίες είναι ανεκτίμητες. Κάναμε φίλους με τη ρομποτική, τον Κωνσταντίνο τον γνώρισα εδώ. Πρώτο και κυριότερο, μαθαίνεις να σκέφτεσαι για την επίλυση ενός προβλήματος συγκεκριμένου, για το πώς να διαχειρίζεσαι το άγχος σου… Μόνο και μόνο από το ότι πας σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό στην άλλη άκρη του κόσμου, για να το διαχειριστείς όλο αυτό, μαθαίνεις πολλά».
Για τον αντίκτυπο που είχε στον ίδιο μίλησε ο Παναγιώτης: «Σίγουρα με άλλαξε, ηρεμήσαμε έπειτα από αυτό που καταφέραμε, να κατακτήσουμε τους στόχους έπειτα από 2-3 χρόνια προσπάθειας. Και πέρυσι στη Γερμανία όπου δεν ανεβήκαμε στο βάθρο, πήραμε πάρα πολλά πράγματα, τα φέραμε και τα εφαρμόσαμε στον Παναμά, οπότε η επιτυχία εκεί δεν ήταν κάτι που ήρθε τυχαία. Νιώθω ικανοποιημένος, πιο ήρεμος, συνεχίζουμε και για του χρόνου».
«Χωρίς αυτή τη θέση στη Γερμανία και βλέποντας τι γίνεται έξω, σε παγκόσμιο επίπεδο, δε θα μπορούσαμε ποτέ να έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Αν δεν έχεις τη σύγκριση, νομίζεις ότι η κατασκευή και το πρόγραμμά σου είναι τέλεια, αλλά τελικά βλέπεις ότι δεν είναι και πολλά είναι λάθος. Η προσπάθεια και ο ανταγωνισμός σε κάνουν καλύτερο» υπερθεμάτισε ο Γιώργος Αθανασίου.
Στην ερώτηση για το αν θα συνιστούσε σε άλλα παιδιά να ασχοληθούν με τη ρομποτική, ο Κωνσταντίνος Κούμανης ανέφερε: «Αν τους αρέσει είναι μια πολύ δυνατή εμπειρία. Με τον Παναγιώτη και τον Γιώργο είμαστε 7 χρόνια μαζί, έχουμε πάει σε πάρα πολλούς διαγωνισμούς για να φτάσουμε έως εδώ, και αξίζει όλο το ταξίδι.
Όποιος ασχοληθεί, έχει να κερδίσει πολλές εμπειρίες, όπως συνέβη με μας από τον 1ο διαγωνισμό που κάναμε εδώ στην Πελοπόννησο, μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου. Θα κάνει φίλους, θα μάθει να συνεργάζεται και να διαχειρίζεται το άγχος, τα νεύρα του, τα συναισθήματά του. Γενικότερα να είναι πιο ισορροπημένος. Να είσαι 15-16 ετών, να κάνεις τέτοια ταξίδια, και όλα όσα κερδίζεις μέσα από αυτά, είναι εμπειρίες που σου μένουν για πάντα. Πολύ περισσότερο, όταν έχεις την ευκαιρία να τα ζεις όλα αυτά με τους φίλους σου».
Ο Κώστας Λιανός έζησε εξίσου έντονα την όλη εμπειρία και την ίδια την επιτυχία: «Εννοείται πως είμαι χαρούμενος για τα παιδιά που πέρασαν και κατέκτησαν αυτή τη θέση. Αυτή η διάκριση θέλω να πιστεύω ότι είναι λίγο και δικιά μου, γιατί κι εγώ έχω δουλέψει για το συγκεκριμένο σκοπό. Πιστεύω ότι, αν τα παιδιά δεν είχαν έρθει και δεν είχαν δει τη δικιά μας προσπάθεια στη Γερμανία, δε θα είχαν μάθει μερικά πράγματα τα οποία έπρεπε να αλλάξουμε. Για το άθλημα της ρομποτικής, αλλά και γενικά για οτιδήποτε θέλει να κάνει ο κάθε άνθρωπος και έχει ένα πάθος γι’ αυτό, εννοείται ότι πρέπει να το ακολουθήσει και να το φτάσει μέχρι το τέλος. Όπως κάνουμε κι εμείς…».
Οι τέσσερις φίλοι και συναθλητές της ομάδας του Bit Lab δεν έχουν καταλήξει ακριβώς τι θέλουν να κάνουν μετά το Λύκειο, όμως όλοι είναι βέβαιοι ότι θα ασχοληθούν με κάτι σχετικό με την Πληροφορική, στοχεύοντας να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα. Και βέβαια, οι προετοιμασίες συνεχίζονται για την Ολυμπιάδα Ρομποτικής στην Τουρκία…
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
