Η τροπολογία Καιρίδη για τις άδειες διαμονής σε μετανάστες, προκειμένου να κάνουν χειρωνακτικές εργασίες, κακώς απέκτησε ιδεολογική φόρτιση.
Η τροπολογία επιχειρεί να λύσει το τεράστιο πρόβλημα της αναζήτησης προσωπικού. Λείπουν κυρίως εργάτες γης για τα θερμοκήπια, την οικοδομή, τα χωράφια, βοηθοί ελευθέρων επαγγελμάτων. Είναι δουλειές κουραστικές σωματικά και απρόσφορες κοινωνικά. Χιλιάδες παράνομοι μετανάστες δραστηριοποιούνται και θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν.
Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, είναι να αναγνωρίσουμε την παρουσία τους, γιατί μόνον τότε θα μπορέσουμε να τους αξιοποιήσουμε προς όφελός μας και προς όφελός τους.
Με την παροχή νόμιμης εργασίας θα αποκαλυφθούν αυτοβούλως οι άνθρωποι που ζουν εν κρυπτώ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Η στάση του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά είναι τυχαία; Μήπως έχει πολιτικά ερείσματα; Στα ερωτήματα αυτά απαντά ο Μελέτης Μελετόπουλος, διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, στην εφημερίδα Εστία: «Σήμερα η μόνη ρεαλιστική περίπτωση να επιβιώσει η Ελλάδα ως εθνικό σύνολο, ταυτότητα, γλώσσα, σύνολο αξιών, είναι να αναλάβει ο Σαμαράς να ηγηθεί ενός συναγερμού των υγιών πατριωτικών και δημοκρατικών δυνάμεων των εντός και εκτός Ν.Δ.»
Ο Σαμαράς, ως έμπειρος πολιτικός, ήγειρε με επιμέλεια το θέμα των μεταναστών, προφανώς γιατί διέβλεψε τη μικρή αδιόρατη ρωγμή. Μήπως ήταν σήμα διάρρηξης της συμπαγούς πειθαρχίας, προάγγελος για τη μελλοντική συνοχή;
Οι λέξεις «χρέος» και «όποιος κατάλαβε, κατάλαβε» έχουν συγκεκριμένο φορτίο.
Από την άλλη, τα τελευταία ευρήματα των δημοσκοπήσεων, σχετικά με την αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, ενισχύουν σκέψεις σαν τις παραπάνω.
Για την κυριαρχία της κυβέρνησης υπάρχει η αντίληψη ότι δεν υπάρχει άλλος που να μπορεί σήμερα να κυβερνήσει σταθερά, αλλά αυτό μέχρι πότε;
Μήπως η προετοιμασία για τον μελλοντικό «άλλο» έχει αρχίσει;
Είναι γεγονός ότι στο εσωτερικό της Ν.Δ. υπάρχουν διάφοροι που πιστεύουν ότι το κόμμα δεν είναι του Μητσοτάκη.
Παλαιοκομματικοί οπαδοί του παραδοσιακού πελατειακού κράτους εξεγείρονται όταν βλέπουν ότι στη μοιρασιά της εξουσίας δε συμμετέχουν και, μάλιστα, αγανακτούν όταν βλέπουν στη μοιρασιά πρόσωπα από το φιλελεύθερο χώρο.
Ο χώρος αυτός θα έβλεπε με καλό μάτι να δραστηριοποιηθεί ο «άλλος» με την παλιά εθνικόφρονα ατζέντα που σήμερα ευλογεί από τα παρασκήνια και ο Κώστας Καραμανλής.
Άραγε, ο φιλελεύθερος αέρας Μητσοτάκη είναι αρκετά ισχυρός για να παρασύρει, πόσο μάλλον να ανατρέψει διχαστικές πεποιθήσεις εντός του κόμματος ή την κατάλληλη στιγμή θα τον ανατρέψουν αυτές;
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
