Για την οδική ασφάλεια στην Ελλάδα και τις ζωές που χάνονται στην άσφαλτο έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά. Για τις βελτιώσεις της οδικής ασφάλειας και τις «ολιστικές παρεμβάσεις» που πρέπει να γίνουν, υπάρχουν δηλώσεις, κυβερνητικές δεσμεύσεις, σχέδια και πολλές επιτροπές που ορίστηκαν για να λύσουν το πρόβλημα. Λίγα βήματα προόδου, όμως, έχουν γίνει. Τα μέτρα που έπρεπε να έχουν ληφθεί και τα οποία πολλές φορές έχουν ανακοινωθεί, παραμένουν βαλτωμένα και ανεφάρμοστα.
Δεν υπάρχει ούτε ένας μήνας μέσα στο χρόνο που πέρασε που η Ελληνική Αστυνομία και το δελτίο της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας να μην έχουν εκατοντάδες τροχαία δυστυχήματα, με δεκάδες νεκρούς και υπερπολλαπλάσιους βαριά τραυματίες.
Πολλές και πολλοί από αυτούς τους τραυματίες θα ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής του με ένα μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό αναπηρίας.
Θα μπορούσε, όμως, να προληφθεί η «τυχαιότητα» ενός τροχαίου; Θα μπορούσαν να έχουν σωθεί συνάνθρωποί μας, ανάμεσά τους και χιλιάδες νέοι άνθρωποι;
Η απάντηση των ειδικών στην οδική ασφάλεια είναι ότι θα μπορούσαν να έχουν σωθεί αρκετοί από αυτούς, εάν εφαρμοζόταν ένα ολοκληρωμένο πλέγμα δράσεων που θα προέβλεπε αστυνόμευση, εκπαίδευση, ευαισθητοποίηση, βελτίωση υποδομών και υλοποίηση θεσμικών αλλαγών, οι οποίες σήμερα δεν υπάρχουν και κρατούν πίσω τη χώρα στο συγκεκριμένο αυτό ευαίσθητο τομέα.
Εδώ έχουμε ένα μείζον πρόβλημα του οποίου γνωρίζουμε την αιτία και τις λύσεις, αλλά δεν κάνουμε τίποτα από τα παραπάνω.
Ωραίοι…
Α.Π.
