-Μια εξιστόρηση (και όχι μόνο) σχετική με το Οδοντοπροσθετικό Τμημα του Κέντρου Υγείας Καλαμάτας (πρ. ιατρειών ΙΚΑ)
Τα τελευταία 60 χρόνια – τουλάχιστον τόσα γνωρίζω εγώ – προσφέρεται στο χώρο αυτό οδοντοπροσθετική περίθαλψη (κινητές προσθετικές εργασίες) των ασφαλισμένων. Αρχικά μόνον του ΙΚΑ, ενώ από συστάσεως του ΕΦΚΑ (και ΕΟΠΥΥ) αυτή αφορά όλους τους κατόχους ΑΜΚΑ στην Ελλάδα, ακόμη και ανασφάλιστους. Είναι, δε, δωρεάν και καθ’ όσον αφορά το οδοντοπροσθετικό μας ιατρείο, υψηλής ποιότητας, ας μου επιτραπεί να πιστεύω.
Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει και από την ενασχόλησή μου αποκλειστικά με το αντικείμενο από το 1994 (και επικουρικά από δεύτερο συνάδελφο από το 2011), αλλά και από την προσέλευση πλήθους ασφαλισμένων, που προφανώς έμεναν ευχαριστημένοι.
Να σημειωθεί ότι παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια αδιάλειπτα λειτουργούσε και λειτουργεί εξοπλισμένο και επιστημονικά άριστα καταρτισμένο Οδοντοτεχνικό Εργαστήριο με δύο οδοντοτεχνίτες ως προσωπικό.
Επικουρικά έχουν συναφθεί συμβάσεις και με ιδιωτικά εργαστήρια για καλύτερη και ταχύτερη εξυπηρέτηση.
Και όλα αυτά ΔΩΡΕΑΝ και παράλληλα με τους λοιπούς άξιους συναδέλφους στα (επίσης με δωρεάν περίθαλψη) θεραπευτικά ιατρεία.
Να μου επιτραπεί να συμπεράνω ότι πολλοί από τους ασφαλισμένους δύσκολα θα απευθύνονταν σε ιδιωτικά ιατρεία (λόγω κόστους) και, συνεπώς, η λειτουργία των ιατρείων μας αγγίζει, αν δεν αντιπροσωπεύει πλήρως, τα όρια της κοινωνικής προσφοράς. Ειδικά τα δύσκολα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης και των πανδημιών.
Αν όλα αυτά ακούγονται ωραία, ή έστω συμπαθητικά, και πάντως όχι περιττά ή μη απαραίτητα, καλό είναι να ευχόμαστε όλοι να μην κινδυνεύσουν να σταματήσουν να υφίστανται σε σύντομο διάστημα.
Και εξηγώ το γιατί.
Ήδη από 1ης του έτους ο ένας εκ των δύο συναδέλφων που απασχολούνταν και στον προσθετικό και στον θεραπευτικό τομέα, συνταξιοδοτήθηκε. Παρότι από πλευράς του υπήρχε διάθεση να συνεχίσει για όσο επέτρεπε η Διοίκηση της 6ης ΥΠΕ.
Επίσης, ο υπογράφων έχω συμπληρώσει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και σύντομα σχετικά θα βρεθώ εκτός Υπηρεσίας.
Η Διεύθυνση προ λίγων μηνών έλαβε γνώση σε προφορική μου επαφή περί του θέματος, αλλά πρακτικά απαξίωσε τα όσα άκουσε.
Ίσως η καθημερινή μου ενασχόληση στον τομέα αυτό τόσα χρόνια με κάνει πιο ευαίσθητο και ανήσυχο, ίσως τα σημάδια αδιαφορίας για το ζήτημα να είναι πιο ορατά σε μένα, πάντως το θέμα είναι υπαρκτό. Αν πάλι ίσως δε θεωρείται από κάποιους και μείζον ζήτημα, πάντως το για πόσο ακόμα (αν δεν ανανεωθεί το ιατρικό τουλάχιστον προσωπικό) θα λειτουργεί το Ιατρείο Προσθετικής, όπως λειτουργούσε και πρόσφερε όσα πρόσφερε, είναι άγνωστο. Αλλά εν τέλει, κρίμα να σβήσει…
Όντας, μάλιστα, εδώ και καιρό, ο αρχαιότερος υπηρετών στο ΚΥ (πρώην ΙΚΑ), από το 1986, θα το έφερνα βάρος να μην πω κάτι. Με το ειλικρινές ενδιαφέρον και την αγωνία να μην είμαι αυτός που θα “κλείσει τελευταίος την πόρτα”.
Γιώργος Τσιάλας
Χειρούργος οδοντίατρος, διευθυντής ΕΣΥ
Υ.Γ. (με κάποια πικρία) Ευχαριστώ τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Μεσσηνίας για την αμέριστη ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ του για το θέμα. Φαίνεται να λειτουργεί άψογα ως συνδικαλιστικό όργανο και όχι ως επιστημονικό και προστάτης της Δημόσιας Υγείας.
