Τότε, στη 10ετία της φωτιάς και των πολέμων για την Ελλάδα, το 1910, το να ήσουν αθλητής κι όχι πολεμιστής δεν σήμαινε το παραμικρό. Όμως το να είσαι και αθλητής επιπέδου Ολυμπιακών Αγώνων και πολεμιστής σήμαινε πολλά! Ο Κώστας Τσικλητήρας, ήταν και Ολυμπιονίκης και στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μετώπου των Βαλκανικών Πολέμων!
Ο μεσσήνιος αθλητής – θρύλος, Κώστας Τσικλητήρας ήταν ο τελευταίος έλληνας που κατέκτησε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στον στίβο, το 1912, πριν από εκείνο της Βούλας Πατουλίδου το 1992! Χρειάστηκαν 80 χρόνια για να υψωθεί η ελληνική σημαία στον κορυφαίο ιστό στα δημοφιλή αθλήματα του στίβου των Ολυμπιακών Αγώνων!
Ο Τσικλητήρας γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1888 στην Πύλο και πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 17 Μαρτίου του 1913 (με το νέο ημερολόγιο) από μηνιγγίτιδα (ιδιότυπης μορφής – φυματιώδους) ασθένεια από την οποία προσβλήθηκε ενώ υπηρετούσε στον ελληνικό στρατό, στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και μέσα σε 10 ημέρες από τη διάγνωση της νόσου, κατέληξε μόλις στα 24 χρόνια του.
Την εξόδιο ακολουθία του ηρωικού αθλητή και πολεμιστή συνόδευσε πλήθος Αθηναίων – υπό καταρρακτώδη βροχή – από τον Άγιο Γεώργιο Καρύτση στο Α’ Κοιμητήριο. Τα λείψανα του Τσικλητήρα μεταφέρθηκαν αργότερα στο Κοιμητήριο των Πατρών σε οικογενειακό τάφο.
Ο Κώστας Τσικλητήρας, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη, κατά τους οποίους ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς με άλμα 3,37 και το χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς με άλμα 1,55. Ο έλληνας αθλητής είχε κατακτήσει και 2 αργυρά ολυμπιακά μετάλλια στο Λονδίνο το 1908 στο ύψος και μήκος άνευ φοράς.
Ο συγγραφέας και ιστορικός Πάυλος Μανιτάκης – αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ (1956-58) – στο βιβλίο του «100 χρόνια Νεοελληνικόλυ Αθλητισμού 1830-1930» γράφει για τον Τσικλητήρα: «Σε πολλές χιλιάδες ανήλθαν οι νέοι οι πεσόντες στο πεδίον της τιμής, αρκετές δε εκατοντάδες εξ αυτών ανήκον στην αθλούσα μας νεότητα. Και δυστυχώς, πρώτος μεταξύ αυτών, αυτός ούτος ο πρόσφατος Ολυμπιονίκης μας, ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας. Ο διαπρεπής πρωταθλητής, στρατευθείς ευθύς εξαρχής, απαξίωσε να προβάλη τις περγαμηνές του και να μείνη στην Αθήνα, σαν ένας από τους περίφημους «κουραμπιέδες», αλλ’ αντιθέτως εκ των πρώτων ευρέθη στην πολεμική γραμμή, συμμερισθείς με τους στρατιώτες του όλους τους κινδύνους και τις κακουχίες».
Σήμερα, στο λιμάνι της Πύλου (Ναυαρίνο) στέκει το ορειχάλκινο άγαλμα του Κώστα Τσικλητήρα ως εμπόδιο λησμονιάς ενός από τους σπουδαιότερους αθλητές που γεννήθηκε στον τόπο μας.
ethnos.gr
