ΣΤΑΥΡΟΣ Ι. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Διοικητής Εθνικής Τραπέζης
Μέγας συντελεστής της ανεγέρσεως και επιπλώσεως της νέας πτέρυγος του Αλεξανδρακείου
Ο Σταύρος Ι. Κωστόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1900 και πέθανε στην Αθήνα το 1968.
Το 1921 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και στη συνέχεια σπούδασε στο Παρίσι. Ακολούθως έζησε δύο χρόνια στη Νέα Υόρκη, όπου διηύθυνε το γραφείο του οίκου Κωστοπούλου.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έθεσε υποψηφιότητα και εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε υπουργός Εθνικής Οικονομίας (1932 – 1947), Συντονισμού (1948), Εμπορικής Ναυτιλίας (1950), Οικονομικών (1950), Εσωτερικών (1963), Εξωτερικών (1964) και Εθνικής Άμυνας (1956).
Την περίοδο 1951 – 1953 διετέλεσε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ από το 1953 έως το θάνατό του (23-6-1968) διατήρησε τη θέση του προέδρου της Τράπεζας Εμπορικής Πίστεως.
Ο τόπος μας ωφελήθηκε κaι από αυτή την προσωπικότητα. Ο Σταύρος Ι. Κωστόπουλος ανέλαβε την επίπλωση της μεγάλης αίθουσας του «Αλεξανδράκειου» Γηροκομείου, η οποία κόστισε 32 εκατομμύρια δραχμάς το έτος 1952. Συνέδραμε πολλές φορές εκδόσεις βιβλίων Καλαματιανών συγγραφέων, καθώς και πολλές τοπικές πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Κλείνοντας το σύντομο αφιέρωμα των ευεργεσιών που προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει η οικογένεια Κωστοπούλου στον τόπο μας, θα ήθελα ν’ αναφερθώ ιδιαίτερα στη μεγάλη προσφορά στον εργασιακό τομέα.
Εκατοντάδες συμπατριώτες μας έχουν σταδιοδρομήσει στις τραπεζικές επιχειρήσεις της οικογένειας, και οι οποίες είναι γνωστό ότι συμβάλουν γενικότερα στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Τα ονόματα των ευεργετών και δωρητών του τόπου μας πρέπει ένα μνημονεύονται με σεβασμό και ευγνωμοσύνη, ακόμη και μετά το θάνατό τους. Έχω επισημάνει και σε προηγούμενα δημοσιεύματα ότι οι τοπικοί παράγοντες θα πρέπει να προβαίνουν σε τιμητικές εκδηλώσεις για τέτοιους ευεργέτες, όπως, για παράδειγμα, με τη φιλοτέχνηση προτομών ή την ονοματοδοσία κεντρικών οδών, σε ένδειξη αναγνώρισης των ευεργεσιών τους.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΠΟΛΙΤΗΣ
(1852 – 1921)
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1852. Εδώ περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές και από πολύ ενωρίς παρουσίασε δείγματα φιλομάθειας και επιστημονικού ενδιαφέροντος.
Σε ηλικία 12 ετών συντάσσει μια χειρόγραφη εφημερίδα με τίτλο «Φιλόπαις», μέσα στην οποία υπήρχαν δικές του μεταφράσεις γαλλικών κειμένων.
Το 1868, μαθητής στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, μεταφράζει την κωμωδία του Μολιέρου «Γάμος με το στανιό» και την παρουσιάζει μαζί με συμμαθητές του, επί σκηνής. Τα έσοδα από τις παραστάσεις διατίθενται υπέρ των Κρητών προσφύγων.
Το 1868 γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και συνεργάζεται με την «Πανδώρα» και την «Εφημερίδα των Φιλομαθών».
Το 1870 συμμετέχει στην πενταμελή επιτροπή για τη συλλογή λαογραφικού υλικού απ’ όλη την Ελλάδα.
Το 1876 αποστέλλεται με κρατική υποτροφία στο Μόναχο, όπου πραγματοποιεί λαμπρές σπουδές. Τον ίδιο χρόνο διακόπτει τις σπουδές του και έρχεται στην Ελλάδα και συμμετέχει στην επανάσταση για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας.
Το 1882 εκλέγεται υφηγητής της Ελληνικής Μυθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Τον ίδιο χρόνο καθιερώνει τον επιστημονικό όρο «Λαογραφία» και πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας στην Ελλάδα.
Το 1884 – 87 υπηρετεί ως γραμματέας και συνεργάτης του υπουργείου Παιδείας και συμβάλλει την εισαγωγή στα σχολεία τις νεοελληνικές σπουδές.
Το 1889 αναλαμβάνει μόνος του τη διεύθυνση του «Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού».
Το 1890 εκλέγεται καθηγητής της Μυθολογίας και της Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Η πληθωρική του προσωπικότητα επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Συμμετέχει στην οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 και ακόμα στο Διοικητικό Συμβούλιο της πατριωτικής οργάνωσης «Εθνική Εταιρεία».
Παρ’ όλες τις πολυπράγμονες ασχολίες του, δεν εγκαταλείπει την αγαπημένη του Λαογραφία.
Στο διάστημα 1899 – 1907, με χορηγία της Βιβλιοθήκης Γεωργίου Μαρασλή, εκδίδει τις «παροιμίες» σε τέσσερις τόμους και τις παραδόσεις σε δύο.
Το 1907 εκλέγεται πρύτανης του Πανεπιστημίου της Αθήνας, εισάγοντας το μάθημα της Λαογραφίας στο πρόγραμμα διδασκαλίας.
Το 1909 ιδρύει και επίσημα την Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία και εκδίδει τον πρώτο τόμο του περιοδικού συγγράμματος «Λαογραφία».
Το 1914 ιδρύει την «Εθνική Μουσική Συλλογή» με σκοπό την έρευνα και τη μελέτη της παραδοσιακής μας μουσικής.
Τέλος, το 1918 ιδρύει το «Λαογραφικό Αρχείο».
Έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιανουαρίου του 1921.
Αυτής ήταν ο βίος και η πολιτεία του ΜΕΓΑΛΟΥ της κορυφαίας νεοελληνικής διανόησης ΝΙΚΟΛΑΟΥ Γ. ΠΟΛΙΤΗ, τέκνου της καλαματιανής γης.
Η πόλη μας έχει τιμήσει δεόντως τη μεγάλη αυτή προσωπικότητα και η προτομή του στολίζει τον αύλειο χώρο του Λαογραφικού μας Μουσείου, στη συνοικία Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Για την ιστορία της Καλαμάτας: Βασίλης Ι. Μανιάτης
