Το 1963, με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αναρωτηθεί: «Μα, επιτέλους, ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο», θέλοντας να δείξει ότι δεν είχε ιδέα για τα δολοφονικά σχέδια του παρακράτους.
Στο ερώτημα του Καραμανλή απάντησε προχθές στην Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είπε: «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε κάποτε αναρωτηθεί “ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο”. Η απάντηση έχει δοθεί. Τον κυβερνά ο κυρίαρχος λαός δια των εκλεγμένων, και όχι τα φουσκωμένα πορτοφόλια…».
Ένιωσα μια ανατριχίλα, ένα ρίγος, μια ευθύνη. Φουσκωμένο πορτοφόλι δεν έχω, «κυρίαρχος λαός» είμαι, άρα κυβερνώ.
Ακούω χρόνια τώρα σε πολλές τοποθετήσεις των πολιτικών μας, και όχι μόνο, τη λέξη «κυρίαρχος», όταν αναφέρονται στο λαό. Ως λαός που είμαι κι εγώ, όπως κι εσείς, προβληματίστηκα. Αναρωτήθηκα σε τι πράγμα είμαι κυρίαρχος.
Με τη γραμματική και τις έννοιες των λέξεων δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Για να είμαι σωστός, έψαξα και βρήκα την έννοια της συγκεκριμένης λέξης, που ακούγεται με κρότο κάθε φορά που αναφέρεται.
Κυρίαρχος, λοιπόν, είναι αυτός που έχει την κυριαρχία, που κυριαρχεί, που έχει την εξουσία, αποφασίζει και ορίζει, ελέγχει καταστάσεις, είναι ο κύριος, ο αφέντης, ο ρυθμιστής, ο ανεξάρτητος.
Αυτή την έννοια έχει η λέξη κυρίαρχος με βάση τα γραμμένα των μεγάλων της Γλώσσας μας.
Κοιτώντας την καθημερινότητά μου και αφού όπως λένε είμαι κυρίαρχος λαός, έχω την εξουσία, αποφασίζω, ελέγχω, είμαι ο κύριος, ο αφέντης, ο ρυθμιστής, ο ανεξάρτητος, αναρωτιέμαι: Γιατί δεν μπορώ να ζήσω με αξιοπρέπεια; Γιατί κάθε τέλος του μήνα ό,τι παίρνω το δίνω; Γιατί κάθε φορά που μπαίνω στο σούπερ μάρκετ, βγαίνω ξεβράκωτος; Γιατί τριακόσια τρανά μυαλά που τους επέλεξα να με βοηθήσουν να ζήσω, δε με αφήνουν να ζήσω; Γιατί αυτοί που με έγλειφαν μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια, τέσσερα χρόνια με φτύνουν; Γιατί μου έφτιαξαν μια φυλακή που δεσμοφύλακας είμαι εγώ;
Αυτά, κι αλλά πολλά, γιατί αμφισβητούν την κυριαρχία μας ως λαός.
Η ολοκλήρωση της διαπίστωσης αυτής, τεκμηριώνεται αν παρακολουθήσει κανείς τις συζητήσεις που γίνονται για το καλό μας και την «κυριαρχία» μας ως λαός, στο ναό της δημοκρατίας, που τη λέμε και Βουλή, ειδικά τις τελευταίες μέρες.
Δείτε, κι αν νιώσετε «κυρίαρχοι» ως λαός, τότε λέω να ξεκινήσω τα χάπια, γιατί μάλλον ζω αλλού.
Αυτά τα λίγα περί κυριαρχίας κι αν νιώθετε κάπως, τα χάπια σας.
Α, να σας θυμίσω ότι κυρίαρχος είναι αυτός που έχει την κυριαρχία, που κυριαρχεί, που έχει την εξουσία, αποφασίζει και ορίζει, ελέγχει καταστάσεις, είναι ο κύριος, ο αφέντης, ο ρυθμιστής, ο ανεξάρτητος.
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
