Περπατώ αισίως την έκτη δεκαετία της ζωής μου και πολλές φορές, παρακολουθώντας, ακούγοντας, βλέποντας τα διάφορα που συμβαίνουν σε τούτο τον τόπο που ζούμε, ξαναγυρνώ στις πρώτες μου δεκαετίες και, δυστυχώς, τα ίδια ερωτήματα. Τι δεν πάει καλά στη χώρα μας; Γιατί σε μια τόσο όμορφη χώρα ζούμε τόσο άσχημα; Λέμε ένα κάθε πέρσι και καλύτερα και βολευόμαστε. Δε βαριέσαι, αδελφέ, ο άλλος φταίει πάντα. Βολεύομαι, βολεύεσαι, βολευόμαστε, έχω «γνωστό» βουλευτή, άραξα.
Το τελευταίο και σημαντικό γεγονός που μας δίνει μια απάντηση στις απορίες μας, αν αναρωτιέστε και εσείς, είναι το τραγικό γεγονός έξω από το αστυνομικό τμήμα, που ήρθε να δέσει με το έγκλημα των Τεμπών και το ναυάγιο το οποίο συνέβη σε διεθνή ύδατα, ανοικτά της Πύλου, μεταφέροντας περίπου 750 μετανάστες. Το ξεχάσαμε κι αυτό. Μας θυμίζει μια φράση του Κώστα Σημίτη μετά το ναυάγιο του Σάμινα, αν θυμάστε. «Αυτή είναι η Ελλάδα», έτσι είπε, κι όλα καλά. Αράξαμε. Σε κάθε περίπτωση, θα διαφωνήσω με τον κ. Σημίτη, όχι δεν είναι αυτή η Ελλάδα, αυτό είναι, δυστυχώς, το ελληνικό κράτος μας.
Όταν λέμε κράτος, φίλες και φίλοι, πρωτίστως έρχεται στο μυαλό μας η δομή του: Σύνταγμα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Βουλή, πρωθυπουργός, κυβέρνηση και κάπου προς το τέλος δημόσιοι υπάλληλοι, όπως ήταν οι αστυνομικοί του ΑΤ Αγίων Αναργύρων ή ο σταθμάρχης στα Τέμπη, χωρίς να είναι αυτοί ο κανόνας για να μην παρεξηγηθούμε, ένα «δείγμα» είναι.
Με αφορμή το «δείγμα» να θυμηθούμε, λοιπόν, τα τι, τα πώς και τα πρέπει των δημοσίων υπαλλήλων.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του κράτους και υπηρετούν το Λαό. Οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα. Τα προσόντα και ο τρόπος του διορισμού τους ορίζονται από το νόμο και όχι από το βουλευτή ή την κυβέρνηση, θα έλεγα εγώ.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι στη χώρα μας υπολογίζονται, χοντρικά, περί τους 714.000, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΥΠΕΣ. Από την ανάλυση προκύπτει ότι σχεδόν 2 στους 10 Έλληνες εργαζομένους απασχολείται – αποκλειστικά – στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Δημόσιος υπάλληλος είναι ένα πρόσωπο που απασχολείται στο δημόσιο τομέα από κυβερνητική υπηρεσία ή οργανισμό ή επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι εργάζονται για την κεντρική κυβέρνηση και τις κρατικές κυβερνήσεις, και απαντούν στην κυβέρνηση, όχι σε πολιτικό κόμμα
Θα σας πρότεινα, λοιπόν, για να γίνω και πιο κατανοητός, να διαβάσετε το Άρθρο 103: «Δημόσιοι υπάλληλοι», του Συντάγματός μας, και ίσως μαζί να βρούμε τι δεν πάει καλά σε τούτο τον τόπο και το διορθώσουμε. Κάθε τέσσερα χρόνια έχουμε αυτή την επιλογή, στο χέρι μας είναι.
Να σημειώσω για να μην παρεξηγηθώ: όλα αυτά που αναφέρω πιο πάνω δεν είναι ο κανόνας, οι εξαιρέσεις είναι. Δυστυχώς, όμως, είναι πολλές κι όπως λέει ο σοφός λαός μας: «Η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα».
Αυτά τα λίγα και μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
