Μεταφέρουμε την επιστολή ενός δημότη που έφτασε χθες στην εφημερίδα μας, χωρίς σχόλιο και παρατηρήσεις.
Μόνο μια απάντηση θα θέλαμε από τα παρακάτω:
Mε αισθήματα οργής και θλίψης σάς στέλνω τη φωτογραφία από την κοπή ενός από τα τελευταία δέντρα στη γειτονιά μας (οδός Κρήτης), η οποία έγινε αντιληπτή από τον ήχο του αλυσοπρίονου στις 07:07(!) σήμερα (σ.σ. χθες) το πρωί…
Δυστυχώς, δεν πρόλαβα να κατέβω και να ρωτήσω με ποιο δικαίωμα και με ποια εντολή έγινε αυτή η ενέργεια, ειδικά στις μέρες μας, που μας έχουν «παραμυθιάσει» με «πράσινες πολιτικές» και δήθεν «κλιματικές αλλαγές» …
Στη συνέχεια της ημέρας διαπίστωσα ότι η αγαπημένη μας μανόλια θυσιάστηκε για να εκτελεστεί ανεμπόδιστα μια κατεδάφιση ακινήτου…
Θα ήθελα να θυμίσω στους ανάλγητους εμπνευστές της -ανεπιφύλακτα- αποτρόπαιης αυτής ενέργειας ότι όταν ένα δέντρο εμποδίζει, δεν το κόβουμε, αλλά το μεταφέρουμε… εφόσον βέβαια θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι που αγαπούν το πράσινο και τη φύση…
Γνωρίζετε, κύριοι, πόσα ευμεγέθη ελαιόδενδρα μεταφυτεύθηκαν κατά την οικοδόμηση της Costa Navarino; Ή μήπως η ευαισθησία είναι προνόμιο των ιδιωτών, σε αντίθεση με την αναισθησία και την αδιαφορία των δημοσίων υπηρεσιών;
Τέλος, υπάρχει ή όχι νομοθεσία που προστατεύει τα δέντρα που προσφέρουν δροσιά, σκιά, οξυγόνο;
Ντροπή για την πόλη που πετσοκόβει τα δέντρα της και επεκτείνει την τσιμεντοποίηση με δήθεν απαραίτητα διευρυμένα πεζοδρόμια και ξερές πλατείες (βλ. Υπαπαντή)…
Απογοήτευση για έναν πολίτη που εγκατέλειψε προ πολλών ετών την πρωτεύουσα με το απατηλό όνειρο μιας καλύτερης ζωής στην κατά τ’ άλλα αγαπημένη Μεσσηνία…
Α.Π.
