-Πλούσιοι και πένητες όλοι στην Παραλία
-Τραμ, αυτοκίνητα αμάξια εις κίνησιν
-Τι κάμνει ο νόμος του… αδιαχωρήτου
-Βάρκες και βαποράκια στις δόξες τους
-Σαΐτες και γλέντι
Μαζί με τις τόσες άλλες συνήθειες που δεν μπορούν να ξεριζωθούν απ’ τον κοσμάκη και τα τόσα έθιμα, που δεν είναι δυνατόν να σβύσουν με μιας, είναι και ο εορτασμός, ο πανηγυρισμός της ημέρας της Αναλήψεως. Πλούσιοι, πένητες, αφεντάδες, κυράδες, δουλικά, παραμάνες, νέοι κομψευομένοι, νιογάμπρια, αρραβωνιασμένοι, παιδάκια, μπέμπηδες στις αγκάλες των μανάδων τους και όλος ο άλλος συρφετός, όχλος ή μάζα, θα κατέβη απαραιτήτως στην «Ντουάνα» να αναπνεύση θαλασσινό αέρα, να τον βαρέσουν τα σαράντα κύματα.
Από νωρίς, όλα τα μεταφορικά μέσα ευρίσκοντο εις πυρετώδη κίνησιν προχθές. Αυτοκίνητα πολυτελείας, και κανκάγες σωστές, ερειπωμένες για το δημοπρατήριο του Γιουσουρούμ ετέθησαν εις κυκλοφορίαν. Οι τροχιόδρομοι, τα αμάξια, οι σούστες και ό,τι άλλο σύγχρονο και… προϊστορικό λεωφορείο ανεβοκατέβαιναν τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο της Παραλίας κατάμεστο, υπερπλήρες. Κανείς και καμμία δεν έμεινε στο σπίτι. Απαξάπαντες είχαν γενική έξοδο. Και δεν είχαν άδικο. «Για το καλό» έπρεπε να γίνη η βολτούλα στην Παραλία, να κάμουν έναν περίπατο θαλασσινό.
Ο αντιβραχίων και η προκυμαία είχαν γεμίσει κόσμον αμφοτέρων των φύλων. Και τι δεν έβλεπε κανείς εκεί! Χωριάτες με τα απαραίτητα κόκκινα γαρύφαλλα στην μπουτουνιέρα, και χωριατοπούλες με το λιοκαμμένο σβερκάκι και τις κιτρινωπές και άλλες χτυπητές τους φορεσιές. Καλαματιανοπούλες με το προσεχτικό μακιγιάρισμα του προσώπου και το εξεζητημένο σοβαρό τους παρουσιαστικό.
Γυναικούλες φτωχές του λαού με το σταχτοποιημένο απ’ τις πούδρες πρόσωπό τους, και το κοτσάκι καλοδεμένο στην κεφαλή. Αρραβωνιασμένοι με την μνηστή τους αγκαζαρισμένοι και αφοσιωμένοι στα γλυκόλογά τους, χωρίς να δίδουν γύρω τους προσοχή. Νέοι – Δον Ζουάν – καρδιοκλέφτες ερωτοτροπώντας με την κάθε όμορφη κοπελούδα, χωρίς να παύουν να γίνονται και… ενοχλητικοί.
Και τούτο οφείλεται εις τον σκληρόν… νόμον του… αδιαχωρήτου. Τι… κακός… νόμος!
Μέσα στις βάρκες κοριτσόπουλα, λέτε και μέθυσαν από το χρώμα της θαλάσσης, τραγουδούν με κέφι, με κάποια εξαιρετική χαρά. «Το γελεκάκι που φορείς»… δίνει και παίρνει. Αλλά και το τραγούδι της Φούλας, που τόσον καιρό είχε ν’ ακουσθή, τραγουδιέται με… πάθος, με καϋμό. Δεν αποκλείεται να είχε κάμη ο Βάκχος το θαύμα του στους τραγουδιστές…
Στο βαποράκι, που εκτελεί την συγκοινωνία της Κορώνης, δεν μπορεί να χωρέση μήλο. Ο κόσμος φαίνεται πως το συμπαθεί πολύ. Αλλά και εκείνο εκδηλώνει τη χαρά του. Η σφυρίχτρα του δεν σταματά. Σφυρίζει, σφυρίζει… νοιώθει και αυτό χαρά και ικανοποίηση.
Τα ταβερνεία της Παραλίας έκαμαν χρυσές δουλειές. Ο κόσμος βρήκε ευκαιρία να ικανοποιήση τις… στομαχικές του απαιτήσεις. Η γουρνοπούλα και τα μπαρμπούνια «με το μουστάκι» έδωσαν και επήραν. Οι διευθυνταί τους πολύ υποχρεωτικοί, πρόθυμοι, εξυπηρετικοί.
-Γρήγορα… στο 10 τρεις μερίδες ψητό, μία μπαρμπούνια, τρεις μισές….
-Αμέσως… Έφθασε.
-Λογαριασμό στο 5…
Στο «Πανελλήνιον» εκεί έβλεπε κανείς την επιδεικτικήν αφρόκρεμαν. Τους συνανθρώπους δηλαδή εκείνους τους λεπτεπιλέπτους, που ξεπερνούν τον περίπατο της γιορτινής αυτής ημέρας με μια κομπόστα, ή έναν καφέ.
Και οι σαΐτες δεν έλειψαν απ’ την Παραλία. Οι Παραλιώτες εν αντιθέσει προς τις σαΐτες της Λαμπρής, έρριξαν σαΐτες εξαιρετικές. Ο Μολώνης, ο Κουρετζής, ο Πιερρακέας και οι λοιποί σαΐτολόγοι ετίμησαν. Αλλά και ο Χρήστος ο Τσιμικλής, με τον Ευγένιο Παπασταθόπουλο, δεν υστέρησαν. Είχαν σαΐτες του μπου – μπου – μπου αρκετά καλές. Ο Νώντας ο Μπελαούρης με τον αδελφό του τον Σταύρο ήσαν υπέροχοι, σωστοί… παλαίμαχοι σαϊτολόγοι. Και ο Γαρίδης έκανε το κομμάτι του. Μία σαΐτα του της βουής έπεσε και το ετίμησε.
Το γλέντι της Παραλίας διήρκεσε και πέραν του μεσονυχτίου. Το κέφι ήταν εξαιρετικό. Το τραγούδι και ο χορός έδωσε και επήρε.
Ας ευχηθούμε λοιπόν όλοι μας το γλέντι του ερχομένου χρόνου να είναι πιο καλλίτερο, πιο διασκεδαστικό.
ΜΙΧ. ΣΑΡ.
