Αφιλόξενος ο Μεσσηνιακός κόλπος, διότι δεν υπάρχουν υποδομές
Ο Δημήτρης Πετικίδης είναι ένας άνθρωπος που «από την κούνια» βρέθηκε στη θάλασσα, καθώς ήταν αθλητής ιστιοπλοΐας του Αιόλου, ενώ για δεκαετίες ο πατέρας του διατηρούσε ιστιοπλοϊκό.
Ο ίδιος κατάφερε να κάνει μεγάλη καριέρα ως αθλητής, αφού ήταν μέλος της Εθνικής Ομάδας, ενώ παράλληλα σπούδασε πολιτικός μηχανικός και έφυγε για το εξωτερικό και ειδικότερα για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Ωστόσο, στόχος του πάντα ήταν να επιστρέψει στην Καλαμάτα και να προωθήσει το θαλάσσιο τουρισμό.
Αρχικά αγόρασε το εντυπωσιακό καταμαράν Alegria, μήκους 14 μέτρων, ενώ πρόσφατα έφερε στα νερά της Καλαμάτας το ταχύπλοο Amelia, μήκους 10,5 μέτρων.
Εκτός, βέβαια, των δύο εντυπωσιακών σκαφών, στο στόλο της Messinia Yachts ανήκει και το καταμαράν Steady Streamer.
Το «Θάρρος» βρέθηκε πριν από μερικές μέρες στη μαρίνα της Καλαμάτας, όπου συνάντησε τον Δημήτρη Πετικίδη. Μας υποδέχτηκε στο Alegria, μας μίλησε για το όλο εγχείρημά του, τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζει, αλλά και για τα σχέδιά του.
Το μεγαλύτερο δε πρόβλημα, όπως μας είπε, είναι η έλλειψη υποδομών –και- στο Μεσσηνιακό Κόλπο, καθώς τα σημεία στα οποία μπορεί να προσεγγίσει ένα μεγάλο σκάφος είναι ελάχιστα. Λύσεις, σχολίασε, υπάρχουν, αλλά δυστυχώς οι αρμόδιοι αδιαφορούν, διώχνοντας έτσι τέτοια σκάφη από την περιοχή μας.
Ο λόγος στον Δημήτρη Πετικίδη:
-Πώς μπήκε η θάλασσα στη ζωή σας;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καλαμάτα και ο πατέρας μου, μου μετέφερε το μικρόβιο για τη θάλασσα. Ήταν το χόμπι του. Όσες αναμνήσεις έχω, ήταν μέσα σε ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος. Το 1988 αγόρασε το πρώτο του επαγγελματικό σκάφος, το οποίο νοίκιαζε τα καλοκαίρια. Ήταν, μάλιστα, από τα πρώτα για αυτή τη χρήση στην Καλαμάτα, ενώ το έδενε στο λιμάνι, αφού δεν υπήρχε μαρίνα.
-Υπήρξατε και αθλητής στην ιστιοπλοΐα και, μάλιστα, μέλος της Εθνικής Ομάδας…
Πέραν του ιστιοπλοϊκού που σας είπα, 7 χρόνων ξεκίνησα στον Αίολο από τα optimist. Συνέχισα κάνοντας πρωταθλητισμό και όταν τελείωσα το σχολείο, πήρα μετεγγραφή στο Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος. Συνέχισα ως μέλος της Εθνικής Ελλάδας στα 470 και, μάλιστα, είχα και ευρωπαϊκή νίκη το 2019 στη Φινλανδία, με σκάφος Lightning.
-Και από το οικογενειακό ιστιοπλοϊκό περνάτε στο δικό σας και βάζετε το σχέδιό σας σε εφαρμογή…
Ναι, όπως είπα, είχαμε ιστιοπλοϊκό από το 1988, ενώ το 2016, όταν αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά κι εγώ, το αλλάξαμε. Συνεχίσαμε δε να το νοικιάζουμε για επαγγελματική χρήση. Τότε η Καλαμάτα δεν ήταν γνωστή ως βάση, οπότε το μεταφέραμε στην Αθήνα για να δουλέψει σεζόν, ενώ στη συνέχεια το σκάφος επέστρεφε εδώ.
Το 2017 άφησα στην άκρη τη δουλειά που έκανα μέχρι τότε, καθώς εργαζόμουν ως πολιτικός μηχανικός στα Εμιράτα, και αφοσιώθηκα στο θαλάσσιο τουρισμό.
-Ήταν δύσκολη η απόφαση να αφήσετε τα Εμιράτα και την εξασφαλισμένη δουλειά;
Σίγουρα ήταν δύσκολο για εμένα να αφήσω το επάγγελμα που σπούδασα και στο οποίο εργάστηκα για 10 χρόνια στα Εμιράτα, με πολύ καλά χρήματα. Ήταν μια μεγάλη εμπειρία η ζωή εκεί, αλλά πάντα στο μυαλό μου είχα τη θάλασσα και την επιστροφή στην Καλαμάτα. Έτσι επέστρεψα στην Ελλάδα το 2014. Εργάστηκα λίγο ακόμα ως πολιτικός μηχανικός σε μια μεγάλη κατασκευαστική στην Αθήνα, αλλά έπειτα έβαλα το πτυχίο στην άκρη και ξεκίνησα να δουλεύω το σκάφος με νέες ιδέες και όρεξη.
-Και έπειτα καπετάνιος…
Ναι, δέχθηκα μια πρόταση να εργαστώ ως μόνιμος καπετάνιος σε ένα μεγάλο ιστιοπλοϊκό σκάφος 60 ποδιών, πρόταση που αποδέχθηκα, ενώ ύστερα από δύο χρόνια αποφάσισα να εργαστώ ως free launcher skipper σε εταιρείες στην Αθήνα. Παράλληλα, το ιδιόκτητο σκάφος ναυλωνόταν κανονικά.
-Φτάνουμε στο 2021 και τη μεγάλη απόφαση…
Η ιδέα και το όνειρο για ένα μεγάλο, σύγχρονο, πολυτελές σκάφος ξεκίνησε το 2019 και το 2021 κατάφερα να την κάνω πραγματικότητα: ένα σκάφος όπου θα ήμουν καπετάνιος εγώ, ενώ θα υπήρχε προσωπικό και ειδικότερα μια μαγείρισσα. Έτσι απέκτησα το Alegria, ένα καταμαράν 14 μέτρων. Αυτό ήταν το πρώτο μου όνειρο.
-Και το δεύτερο όνειρο;
Το δεύτερο όνειρο ήταν να το δουλεύω από εδώ, αφού μέχρι τότε δεν υπήρχαν η Καλαμάτα και οι γύρω περιοχές στο χάρτη στο συγκεκριμένο αντικείμενο, και ήταν κρίμα αφού είμαστε μόλις 2.5 ώρες από την Αθήνα.
-Πώς ήταν η αρχή;
Η αλήθεια είναι ότι ήταν δύσκολη, αφού από την Καλαμάτα ξεκίνησα ένα-δύο ναύλα. Τα υπόλοιπα ήταν από νησιά, από Πάρο, από Μήλο, αλλά και από την Αθήνα. Ήταν δύσκολο «να το πουλήσω» από την Καλαμάτα, αφού, όπως σας είπα, δεν το ήξεραν ως σημείο για τέτοιον τουρισμό.
-Και πλέον;
Έχουμε φτάσει στην τέταρτη σεζόν και πλέον έχω καταφέρει τα περισσότερα ναύλα να ξεκινούν από την Καλαμάτα και ειδικότερα τη μαρίνα της.
Εκτός από τους πελάτες, έπρεπε να με μάθουν και οι ναυλομεσίτες και σιγά σιγά να κατευθύνουν τους δικούς τους πελάτες εδώ.
-Μιλήστε μας για το Alegria και τις διακοπές σε αυτό…
Το λιγότερο για κάποιον που το νοικιάζει είναι μια εβδομάδα. Το σκάφος διαθέτει 4 διπλές καμπίνες. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πλωτό ξενοδοχείο.
Παρέχονται στους πελάτες τα πάντα, ενώ εκτός από εμένα υπάρχει και μαγείρισσα που φροντίζει για τα γεύματά τους.
Το πού θέλει να ταξιδέψει κάποιος είναι κάτι που αποφασίζει αυτός. Να σας πω χαρακτηριστικά ότι έχω έναν πελάτη που τρεις χρονιές ξεκινήσαμε από την Καλαμάτα, φτάσαμε στην Κεφαλονιά και έπειτα μέχρι την Πάτμο, με στάσεις σε κάποια σημεία.
Βέβαια, τέτοια σκάφη (καταμαράν) τα προτιμούν αυτοί που θέλουν να απολαύσουν το ταξίδι και όχι τόσο τον προορισμό. Κάθε μέρα δε, γίνονται μέχρι πέντε ώρες ταξιδιού, γιατί μετά κουράζει.
-Γιατί επιλέξατε καταμαράν;
Εγώ ιστιοπλόος είμαι και θα προτιμούσα ιστιοπλοϊκό, αλλά ως επιχειρηματικό πλάνο και ειδικά στην Καλαμάτα και γενικότερα στη νότια Πελοπόννησο, όπου δεν έχουμε λιμάνια με βύθισμα, ήταν μονόδρομος η επιλογή του καταμαράν.
Το καταμαράν μπορεί να έχει όγκο, αλλά έχει χαμηλό βύθισμα, περισσότερο βοηθητικό χώρο και σταθερότερο αγκυροβόλιο.
-Μιλήσατε για λιμάνια χωρίς βύθισμα. Γενικότερα υπάρχει θέμα με τις υποδομές;
Η αλήθεια, δυστυχώς, είναι ότι δεν έχουμε μαρίνες και όσες υπάρχουν στην περιοχή, δεν είναι κατάλληλες για μεγάλα σκάφη.
Είναι κρίμα για την περιοχή, αφού υπάρχει δυνατότητα με λίγα χρήματα να δημιουργηθούν κατάλληλες υποδομές. Χρειάζονται κάποια συμπληρωματικά έργα, που μπορούν να γίνουν, αρκεί να υπάρχουν διάθεση και θέληση.
Στα 40 μίλια από την Καλαμάτα είναι η μαρίνα της Πύλου, που όμως επίσης έχει προβλήματα.
Οι υποδομές χρειάζονται στην ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού της ολικής ναύλωσης σκαφών, ειδικά όταν αποφασίσει ένας σκίπερ να νοικιάσει το σκάφος μόνος του, αφού μέσα στην εβδομάδα θα χρειαστεί σίγουρα δύο σταθμούς ανεφοδιασμού. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε καύσιμα, αλλά μέχρι και για νερό.
Επίσης, αν δεν έχει καλό καιρό, θα χρειαστεί ένα σημείο για να «κρυφτεί» και να προστατευτεί. Ούτε αυτό υπάρχει.
Ο Μεσσηνιακός κόλπος γενικότερα είναι ένας αφιλόξενος κόλπος για θαλάσσιο τουρισμό υψηλού επιπέδου. Αν γίνονταν κάποια βασικά συμπληρωματικά έργα, η περιοχή θα κέρδιζε.
Για παράδειγμα, αν μπορούσαν τα διερχόμενα σκάφη να δέσουν στη Φοινικούντα, οι επιβάτες θα έβγαιναν και θα άφηναν χρήματα στις επιχειρήσεις. Χρήματα θα μπορούσαν να κερδίζουν για τις παροχές τους και τα λιμάνια.
Θα σας πω μόνο αυτό: ρεύμα δεν υπάρχει πουθενά αλλού εκτός από τη μαρίνα της Καλαμάτας.
-Μιλήσατε για το θαλάσσιο τουρισμό ολικής ναύλωσης. Τι είναι αυτός;
Πρόκειται για έναν τουρισμό που είναι συνήθως εβδομαδιαίος, αναπτύσσεται ραγδαία και στο Ιόνιο γίνεται «πανικός». Εκεί, όμως, έχουν κάνει μαρίνες, έχουν κάνει υποδομές. Επίσης, υπάρχει μεγάλη ανάπτυξη στον Αργοσαρωνικό. Στην Αίγινα δε, έγινε νέα μαρίνα. Γενικά υπάρχει μεγάλη ανάπτυξη, αλλά, δυστυχώς, ενώ η περιοχή μας είναι τόσο όμορφη και με τόσο ξεχωριστά σημεία, δεν έχει υποδομές.
Επίσης, δεν υπάρχει προώθηση του συγκεκριμένου τουρισμού από τους τοπικούς φορείς. Εγώ το χειμώνα συμμετέχω σε εκθέσεις και επικοινωνώ με πράκτορες για να δείξω ότι υπάρχει και η Καλαμάτα ως τέτοια βάση.
-Οι δυνατότητες της Καλαμάτα ως βάσης ποιες είναι;
Θεωρώ ότι η Καλαμάτα, αν επιλέγεται ως βάση, έχει πολλές δυνατότητες. Αρχικά δίπλα μας είναι το αεροδρόμιο. Στα 10 λεπτά ο επισκέπτης είναι στη μαρίνα, μπαίνει στο σκάφος και φεύγει, ενώ στην Αθήνα θα πρέπει να φτάσει στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και μετά στον Άλιμο.
Πέραν της θάλασσας, ο τουρισμός ολικής ναύλωσης μπορεί να συνδυαστεί και με άλλα, όπως τις διαδρομές σε μονοπάτια. Εγώ έχω πελάτες που μου το ζητούν αυτό. Αποβιβάζονται πολλές φορές στη Σφακτηρία και την περπατούν.
-Δίπλα μας βλέπουμε το Amelia… Πρόκειται για ένα εντελώς διαφορετικό σκάφος.
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας έχει αναπτυχθεί ο ημερήσιος θαλάσσιος τουρισμός, με τους επιβάτες να θέλουν κάτι πιο γρήγορο και να αλλάζουν συνεχώς τοποθεσίες. Έτσι αποφάσισα να αγοράσω το Amelia. Είναι ένα καινούργιο ταχύπλοο 10,5 μέτρων με εξωλέμβιες μηχανές. Διαθέτει καπετάνιο και ένα άτομο ως συνοδό. Με έδρα κι αυτό την Καλαμάτα, προσφέρεται για ναύλωση σε κοντινούς προορισμούς.
Το συγκεκριμένο σκάφος έχει το καλό ότι μπορεί να προσεγγίσει σε πολλά σημεία, όπως στην Κυπαρισσία, την Κορώνη, τη Μεθώνη και αλλού.
Επίσης, χρησιμοποιείται ως βοηθητικό σε mega yacht, ώστε οι επιβάτες να γνωρίζουν την περιοχή, αφού τα mega yacht δεν μπορούν να προσεγγίσουν αρκετά τις ακτές.
-Ποια τα σχέδιά σας στο εξής;
Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που αγαπάμε το θαλάσσιο τουρισμό και θέλουμε να κάνουμε και την Καλαμάτα βάση του. Οι δυσκολίες είναι πάρα πολλές, αλλά αυτός είναι ο στόχος μας.
Το ξαναλέω: δε χρειάζονται νέα έργα, αλλά συμπληρωματικά στα ήδη υφιστάμενα. Και θεωρώ ότι αξίζει να γίνουν, αφού θα κάνει καλό στην περιοχή.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
