Συνάντηση την ερχόμενη εβδομάδα με υπουργείο Οικονομικών και ΕΤΑΔ
Στο γνωστό ανέκδοτο η καθηγήτρια ρωτάει το μαθητή του πρώτου θρανίου ποιος κάνει φασαρία. «Ο πίσω μου» απαντάει αυτός. Το γαϊτανάκι συνεχίζεται μέχρι που φτάνουμε στον τελευταίο, που απαντάει το ίδιο, ξεχνώντας ότι πίσω του υπάρχει τοίχος.
Κι αν τέτοιου είδους ευτράπελα δείχνουν ένα μέγεθος ανευθυνότητας και έλλειψης θάρρους από τον υπαίτιο να πει την αλήθεια, στην ιστορία με τη Μαρίνα Καλαμάτας τα πράγματα μοιάζουν με το ανέκδοτο, αλλά είναι και λίγο διαφορετικά.
Εδώ και αρκετό καιρό συμπολίτευση και μείζων αντιπολίτευση έχουν μπλέξει σε μία στείρα αντιπαράθεσησχετικά με την απόδοση ευθυνών για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από το 2023 με το καθεστώς της.
Πρωθύστερα, η αντιπολίτευση μιλούσε και για άλλα πράγματα, αλλά η συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο και η παρέμβαση της γενικής διευθύντριας, Παναγιώτας Κουράκλη, έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους.
Η μαρίνα δόθηκε στο Δήμο Καλαμάτας το 1985 από το αρμόδιο υπουργείο, χωρίς προαπαιτούμενα, για χρήση 50 χρόνων.
Το 1993 ένας άλλος υπουργός προχώρησε σε έκδοση κανονισμού λειτουργίας των μαρινών, αλλά εξαίρεσε από την απόφαση όσες είχαν παραχωρηθεί ήδη.
Το 2022 βγαίνει μία άλλη απόφαση, που… στέλνει στη σέντρα τους αναδόχους, ζητώντας την άμεση παραχώρηση των μαρινών στους Δήμους.
Η απόφαση φτάνει στο Δήμο Καλαμάτας το 2023, οπότε ξεκινά μια… θολή διαδικασία για έξωση του διαχειριστή, η οποία διαρκεί έως σήμερα.
Εκείνο που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι ότι η μαρίνα με την απόφαση του 1985 μπορούσε να λειτουργεί με τον αυτόματο πιλότο, χωρίς καμία υποχρέωση.
Ο κόμπος, όμως, έφτασε στο χτένι και προχθές, όπως είχε προαναγγείλει ο δήμαρχος στο Δημοτικό Συμβούλιο, η Δημοτική Επιτροπή αποφάσισε να καταθέσει αγωγή έξωσης απόδοσης μισθίου, για να εξαναγκάσει την εταιρεία, που διαχειρίζεται ακόμα τη μαρίνα, να την παραδώσει στο Δήμο.
Επόμενα βήματα, σύμφωνα με τα λεχθέντα του δημάρχου, είναι η ανάθεση της μελέτης σχεδιασμού νέου master plan θαλάσσιας και χερσαίας ζώνης μαρίνας, η επαναχωροθέτηση στο πλαίσιο των διατάξεων του νόμου 2160/1993, η ανάθεση σε χρηματοοικονομικό και νομικό σύμβουλο για τη διαδικασία αξιοποίησης (είναι σε εξέλιξη) και η διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού για την παραχώρηση της μαρίνας.
Το δεύτερο βήμα είναι, όμως, μετέωρο, αν δεν ευοδωθεί το τρίτο. Κι αυτό είναι η κατάθεση αιτήματος στο υπουργείο Οικονομικών και στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) για παράταση παραχώρησης της μαρίνας τουλάχιστον μέχρι το 2060. Κι αυτό, γιατί αν δεν παραχωρηθεί τουλάχιστον μέχρι τότε, κανένας σοβαρός επενδυτής δε θα καταθέσει πρόταση για μία μαρίνα που έχει ημερομηνία λήξης το 2035.
Να επαναλάβουμε αυτά που γράφαμε εδώ και καιρό. Η ΕΤΑΔ είναι 100% θυγατρική της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας (ΕΕΣΥΠ-Υπερταμείο) και λειτουργεί με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, υιοθετώντας κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας.
Η καθοριστική συνάντηση αναμένεται την επόμενη εβδομάδα. Αν δεν υπάρξει θετικό αποτέλεσμα για το Δήμο Καλαμάτας, η μαρίνα θα του “ανήκει” μέχρι το 2035, αλλά μετά θα πρέπει να περάσει στον κάτοχό της, που είναι το Ελληνικό Δημόσιο.
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι ο Δήμος στην κρίσιμη συνάντηση δε θα είναι…γυμνός. Επαφές κορυφής έχουν γίνει, συγκλίσεις έχουν υπάρξει, αλλά ακόμη περιμένουμε την απάντηση.
Αντί, λοιπόν, να υπάρχει ένα ομόφωνο ψήφισμα από το Δημοτικό Συμβούλιο για την ανάγκη της εκ νέου παραχώρησης της μαρίνας στο Δήμο Καλαμάτας, οι δημοτικοί σύμβουλοι… σκιαμαχούν για άλλους λόγους, κυρίως εντυπώσεων…
Α.Π.
