Παρέμβαση για το ζήτημα της λειψυδρίας κάνει η Πρωτοβουλία Προοδευτικών Πολιτών Καλαμάτας «Συμμετέχω».
Όπως τοποθετείται επί του θέματος: «Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η επιστημονική κοινότητα σχετικά με τις συνθήκες λειψυδρίας και ξηρασίας στη Μεσόγειο. Η συνεχής αύξηση της θερμοκρασίας, σε συνδυασμό με τις μειωμένες βροχοπτώσεις, αποτελεί τους βασικούς λόγους ανησυχίας των επιστημόνων για τη διαθεσιμότητα των υδάτινων πόρων. Ειδικότερα, στο μικροσκόπιο τίθενται οι περιοχές που κατά την τουριστική περίοδο δέχονται μεγάλο αριθμό επισκεπτών, με αποτέλεσμα η ζήτηση για νερό να αυξάνεται σημαντικά.
Το 2019, μελέτη του Ινστιτούτου για τους Παγκόσμιους Πόρους υποστήριζε ότι 17 χώρες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Γης, βρίσκονται σε κατάσταση “ακραίας υδατικής καταπόνησης”. Λίγα χρόνια πριν από το 2006, έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την ανθρώπινη ανάπτυξη, υπογράμμιζε πόσο στενά συνδέεται η έλλειψη νερού με τη φτώχεια και την κοινωνική αναταραχή.
Σε ορισμένες περιοχές παρατηρείται ξαφνική ξηρασία. Η άνοδος της θερμοκρασίας, οι παρατεταμένες υψηλές θερμοκρασίες, οι ισχυρότεροι από το κανονικό άνεμοι, περισσότερες ώρες από το κανονικό ηλιοφάνεια, ενισχύουν την εξάτμιση του νερού. Αυτό, σε συνδυασμό με τις μειωμένες βροχοπτώσεις, δυσχεραίνει την κατάσταση.
Οι δύο τελευταίοι καύσωνες του Ιουνίου και του Ιουλίου επιδείνωσαν το πρόβλημα της ξηρασίας. Το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου βρίσκεται σε πορτοκαλί συναγερμό, στο θέμα έλλειψης βροχοπτώσεων αλλά και ξηρασίας του εδάφους, λένε οι ειδικοί.
Με δεδομένο ότι το 40% της γεωργικής παραγωγής στον πλανήτη προέρχεται από αρδευόμενες καλλιέργειες, μια τέτοια κρίση καταλαβαίνουμε ότι θα πλήξει καίρια και τη διατροφική μας ασφάλεια.
Οι ακραίες μεταβολές του κλίματος αλλάζουν τη ζωή μας, το χάρτη του φυσικού τοπίου και της παραγωγής των αγροτικών προϊόντων στη Μεσσηνία και στη μισή Ελλάδα.
Με μια βόλτα στα χωριά μας διαπιστώνεις ότι οι ελιές, τα σταφύλια, τα οπωροκηπευτικά, σε λίγα χρόνια δε θα ευδοκιμούν. Ακόμα και η αλλαγή φυτειών με μάγκο και αβοκάντο απαιτεί πολύ νερό, και το νερό πια όλο και λιγοστεύει.
Στις νέες συνθήκες καλλιέργειας μόνο οι φραγκοσυκιές και τα κακτοειδή θα επιζούν. Η ερημοποίηση είναι προ των πυλών. Όσο για την ποιότητα ζωής των κατοίκων θα γίνεται όλο και πιο άσχημη. Θα ανοίξει κάποτε μια σοβαρή συζήτηση από την κεντρική εξουσία, τα κόμματα, τους φορείς, από τις Δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές; Θα ασχοληθούν ουσιαστικά με αυτά τα θέματα;
Το θέμα είναι μεγάλο, σοβαρό και πολύπλοκο. Απασχολούν τους δημοτικούς και περιφερειακούς “άρχοντες” τα θέματα που “καίνε” και προβληματίζουν τους περισσότερους δημότες ή θα περιορίζονται μόνο σε έργα βιτρίνας και διασκέδασης. Όλα χρειάζονται, όμως πρέπει να υπάρχουν προτεραιότητες. Πρέπει να υπάρχει ένα όραμα με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον σε θέματα ποιότητας ζωής, ευημερίας του πολίτη, προστασίας της φύσης και λογισμένης ανάπτυξης του περιβάλλοντος.
Υπάρχει σχεδιασμός δράσεων ή και εδώ “πάμε και όπου βγει”; Διαθέτουμε προγραμματισμό επίλυσης του θέματος ή περιμένουμε να “σκάσει” το πρόβλημα και τότε να αρχίσουν να τρέχουν για να το αντιμετωπίσουν όπως – όπως;
Θα έχουμε κάποτε γρήγορες αποφάσεις και μεγάλα έργα ή “Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα” όπως λέει και ο Βάρναλης;».
