Το Πουλίτσι του Δήμου Μεσσήνης, που βρίσκεται στην καρδιά των Κοντοβουνίων, είναι άλλο ένα αρχιτεκτονικό στολίδι της περιοχής που αντιστέκεται στην εγκατάλειψη της υπαίθρου, καθώς οι άνθρωποί του έχουν φροντίσει και μεριμνήσει για την ποιότητα της ζωής στο χωριό, διατηρώντας παράλληλα αναλλοίωτη την αρχιτεκτονική που το διακρίνει.
Αναπλάσεις και συντήρηση παλιών αρχοντικών και σπιτιών «παραδίδονται» στο βλέμμα του επισκέπτη, επιτρέποντάς του να ταξιδέψει νοερά στο χρόνο. Η ευδαιμονία που προσφέρεται, τόσο στο χωριό όσο και στα μονοπάτια που ξεκινούν από αυτό, ιδιαίτερα στην καρδιά του καταφυγίου άγριας ζωής Τούμπα, το θέτουν στο επίκεντρο δράσεων εναλλακτικού τουρισμού.
Η σελίδα κοινωνικής δικτύωσης «Στην ομορφιά που χάνεται» παρουσιάζει το χωριό με σειρά αφιερωμάτων, σε συνέχεια πρόσφατης δράσης της ομάδας «Τα Γεράκια», από όπου συγκεντρώθηκε και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Όπως αναφέρεται και στο κείμενο του «οδοιπορικού», που συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό: «Σε μια διαδρομή γεμάτη από μαγευτικές εικόνες και ένα φυσικό κολάζ, γεμάτο πρασινισμένους λόφους και ανοίγματα στον Μεσσηνιακό κόλπο, δε μένει παρά να παραδοθείς σε αυτή τη φυσική συνομωσία. Πέτρινα σπίτια σε υποδέχονται, ενώ το βλέμμα σου πασχίζει να ανακαλύψει τα μυστικά του χωριού, η θέα στα βουνά, στον κάμπο και στη θάλασσα σε ξελογιάζει. Έχεις καταλάβει πια πως είναι δύσκολο να φύγεις από εδώ. Η περιήγηση μόλις έχει αρχίσει και ακούς τους πρώτους ψιθύρους. Οι λιγοστοί κάτοικοι σε καλωσορίζουν. Σε ένα τόσο μαγευτικό χωριό, όπου η πέτρα στοργικά τα έχει καλύψει όλα χωρίς να υπάρχει ίχνος οικιστικής παραφωνίας, ζουν με τα βίας δυο άνθρωποι. Αυτό μαθαίνεις και βυθίζεσαι σε μελαγχολία, όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, όπως μαθαίνουμε και από τους κατοίκους και το δραστήριο σύλλογο του χωριού».
Την επιμέλεια παρουσίασης είχαν ο Γιάννης Λάσκαρης και ο Άρης Μπαρκούρας.
