Για «την απαράδεκτη εισβολή της Αστυνομίας στα ΕΠΑΛ Καλαμάτας» τοποθετείται και η Ένωση Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων Δήμου Καλαμάτας, σχολιάζοντας σε σχετική ανακοίνωση:
«Άλλο ένα περιστατικό τρομοκράτησης ενάντια σε μαθητές σημειώθηκε στα ΕΠΑΛ της πόλης μας, όπου 13 (!) αστυνομικοί κλήθηκαν να σπάσουν την κατάληψη, στην οποία είχε προχωρήσει μία μερίδα μαθητών. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς μπήκαν στο χώρο του σχολείου και κυνήγησαν όσους ήταν μέσα, με τους υπόλοιπους μαθητές απέξω να γιουχάρουν, να διαμαρτύρονται και να αρνούνται να μπουν για μάθημα ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Η κατάληψη ενδεχομένως να πραγματοποιήθηκε με “λάθος” όρους, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των μαθητών. Αλλά είναι δυνατόν η απάντηση σε αυτές τις “λάθος” επιλογές ανηλίκων να είναι η ωμή καταστολή, η τρομοκράτηση και η είσοδος στα σχολεία αστυνομικών και εισαγγελέων; Έτσι θα προσπαθήσουμε να φέρουμε τα παιδιά κοντά μας; Άραγε γιατί αντιδρούν έτσι; Γιατί τους απωθεί το σχολείο; Ποια είναι η καθημερινότητα που βιώνει ο κάθε μαθητής είτε στα ΕΠΑΛ, είτε στο γενικό Λύκειο, είτε στο Δημοτικό;
Ας μιλήσουμε, επιτέλους, για το δάσος: Το υπουργείο μιλάει για φόβο φθορών και βανδαλισμών. Αναφερόμαστε σε ένα σχολείο με πάρα πολλά και επικίνδυνα κτηριακά προβλήματα (ενδεικτικά επισυνάπτουμε φωτογραφίες από την κεντρική σκάλα που τραβήχτηκαν πριν από το καλοκαίρι, ελπίζοντας να έχει επιλυθεί το ζήτημα), ένα σχολείο που η κατασκευή ασανσέρ χρόνιζε απαράδεκτα και συνεχίζει να έχει προβλήματα, ένα σχολείο όπου πρόσφατα καταργήθηκαν 4 ειδικότητες, αναγκάζοντας τους μαθητές ή να σταματήσουν ή να αλλάξουν ειδικότητα ή να μεταφερθούν ακόμα και σε άλλον νομό, για να συνεχίσουν, ένα σχολείο με σημαντικά κενά σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, ένα σχολείο με έλλειψη αιθουσών, όπου μέχρι και τα αποδυτήρια έχτισαν για να τα κάνουν αίθουσες, ενώ επείγει ο ουσιαστικός αντισεισμικός του έλεγχος.
Άραγε, για όλα τα παραπάνω γιατί δεν παρεμβαίνει εισαγγελέας;
Κι ας μη μιλήσουμε για τα γενικότερα: για τη ζωή-λάστιχο των παιδιών μας, για το περιεχόμενο του σχολείου, για τις δικές μας δυσκολίες να αντεπεξέλθουμε στην καθημερινότητα και τα άγχη που βιώνουν μαζί με εμάς και τα παιδιά μας στο σπίτι.
Θεωρούμε, λοιπόν, απαράδεκτη και καταγγέλλουμε την ωμή καταστολή. Θα είμαστε πλάι στους μαθητές να τους δείχνουμε το σωστό, δημοκρατικό τρόπο λήψης αποφάσεων, με συνεργασία και όχι με βία.
Τα παιδιά που αντιδρούν δεν είναι “τεντιμπόηδες” και “αλήτες”. Αγανακτισμένα παιδιά είναι, που δεν τους χωράει αυτό το άδικο εκπαιδευτικό σύστημα».
