-Τι γίνεται εδώ και αλλού
Η Καλαμάτα έχει ρουτίνα. Το είπαμε κι άλλοτε αυτό. Ρουτίνα θανατερή. Τις καθημερινές ο Καλαματιανός δουλειά ή ραχατιλίκι στον καφενέ, φιλοσοφία στα πούλια του ταβλιού ή τα «απρόοπτα» της πρέφας, το βράδυ μερικές βόλτες ως το σταθμό, κανένα ουζάκι στο «Τριανόν» και τα Σαββατοκύριακα… τίποτε. Ή μάλλον κάτι. Κινηματογράφος, λίγη πόζα στα κέντρα της λεωφόρου σταθμού και ύπνος!
Η Καλαματιανή κάτι χειρότερο: Κοτσομπολιό, εξεζητημένη σεμνοτυφία, σνομπαρία.
Το βράδυ «σουλάτσα» στο νυφοπάζαρο των βολοβάρτων, λίγο φλερτ – κι αυτό με το… σταγονόμετρο! Και τίποτ’ άλλο. Την Κυριακή το βράδυ ραντεβού όλες στο σινεμά για να επιδειχθούν.
Ρουτίνα λοιπόν. Και οι εξαιρέσεις λιγοστές. Η φύση με την πλούσια βλάστησή της, τα πράσινα βελούδα των κάμπων κι οι βουκολικές ζωγραφιές των βουνών, οι ψίθυροι του δάσους, η αύρα της θάλασσας, ο ζέφυρος της ακρογιαλιάς, το πρωινό ξύπνημα των πουλιών, η Ανατολή και η Δύσις μ’ όλα τα χρώματα της Ίριδας, το φως του ήλιου, ο καθαρός αγέρας του βουνού, ολ’ αυτά που δίνουν καινούργιες δυνάμεις στον άνθρωπο, είναι περιττά για τους Καλαματιανούς και προσιτά στους λίγους. Μας θρέφει, φαίνεται, η μούχλα…
***
Κι αναρωτιέται κανείς: Πώς θα σπάσουμε τις βαρειές αυτές αλυσσίδες της ρουτίνας και πώς θα δώσουμε νέα ώθηση, νέα πνοή, στις αναιμικές εκδηλώσεις της καλαματιανής ζωής για να φτιάξουμε κάτι καλύτερο; Η απάντησις είναι κάπως δύσκολη. Αλλά και εύκολη για κείνους που νοιώθουν το καταθλιπτικό βάρος της μούχλας να πιέζη τα στήθη τους: Να κινηθούμε. Αυτό είναι. Όσοι νοιώθουν τον εαυτό τους ικανό για μια τέτοια επανάσταση, δεν έχουν παρά να αναλάβουν μια πραγματική σταυροφορία κατά της αρκετά ιδιότυπης αυτής καλαματιανής αρρώστιας με σύνθημα: Κάτω η ρουτίνα!
Είναι βέβαια αλήθεια, πως τον τελευταίο καιρό πνέει στον καλαματιανό ορίζοντα κάποια δροσιστική αύρα που δίνει έναν καινούργιο τόνο στη ζωή μας και αρκετές ελπίδες για το μέλλον. Οι μαστίχες προλονζέ και τα χειμερινά τέια του φιλοπτώχου, που είχαν κάποια κοσμική ευρύτητα – δεν απετέλεσαν ευτυχώς μονοπώλιο της παρεξηγημένης «αριστοκρατίας» μας –, τα περυσινά γκάρντεν πάρτυ, οι διάφορες γιορτές που ωργανώθηκαν εδώ και λίγους μήνες, οι εκδρομές του ΦΟΚ και τόσα άλλα χαρακτηριστικά σημάδια, φανερώνουν ότι στον τόπον αυτό – που, ως λέγεται, τον βαρύνει η δεσποτική κατάρα – κάτι είναι δυνατό να γίνη. Αρκεί να υπάρχη θέλησις.
***
Για το φετεινό καλοκαίρι είναι ανάγκη να εκδηλωθή πιο έντονη η εκδρομική κίνησις. Ο Φ.Ο.Κ. και το νεοσύστατο παράρτημα της υπαιθρίου ζωής μπορούν κάλλιστα να δημιουργήσουν μιαν αξιόλογη εκδρομική κίνηση. Το ύπαιθρο με τις άφθαστες ωμορφιές του, η χαρά του πράσινου και της ελληνικής ακρογιαλιάς, με κατάλληλη προπαγάνδα, ασφαλώς θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον και των Καλαματιανών. Και σιγά σιγά θα δημιουργηθή μία αξιόλογη κίνησις, που από μέσα της θα ξεπηδήσουν οι πρώτοι κοινωνικοί πυρήνες των ολίγων εκλεκτών που θα έχουν όλο τον ενθουσιασμό να εργασθούν και για κάτι θετικώτερο. Έτσι θα υψωθεί μια μέρα και η στάθμη του πολιτισμού μας, που σήμερα είναι τόσο χαμηλά…
***
Φυσιολατρία σημαίνει πολιτισμός. Είναι η πιο ευγενική ίσως εκδήλωσις της ανθρωπίνης ψυχής, ο πιο ρεμβαστικός στοχασμός του ανθρώπου που κουράζεται και μοχθεί στη ζωή. Η αγάπη μας προς τη φύση θα μας ανοίξη διάπλατα το δρόμο για να γνωρίσουμε καλύτερα τις ελληνικές ωμορφιές και να έρθουμε σε μια στενώτερη επικοινωνία μεταξύ μας όλοι οι Έλληνες. Γιατί τι άλλο σημαίνουν οι διάφορες εκδρομές στην Τρίπολη, στον Πύργο, στη Σπάρτη, στο Μυστρά, στην Κυπαρισσία, στο Ναύπλιο, στη Ζάκυνθο και αλλού; Απλούστατα: πολιτισμό και σύσφιξη των σχέσεών μας.
***
Ο Φυσιολατρικός Όμιλος Καλαμών έκαμε προ ημερών μία ωραία διήμερη εκδρομή στην Τρίπολη – Σπάρτη – Μυστρά – Επισκοπή – Τεγέα. Όσοι πήραν μέρος στην εκδρομή αυτή έμειναν κατενθουσιασμένοι. Δεν ανέπνευσαν μονάχα τον καθαρό αγέρα του υπαίθρου, δεν απήλαυσαν μόνον το ονειρώδες θέαμα των χιονισμένων κορυφών του Ταϋγέτου από τον κάμπο της Σπάρτης, ούτε επλούτισαν απλώς τις γνώσεις τους με τη σπουδή των αρχαιοτήτων του Μυστρά και της Σπάρτης, αλλά πέρασαν δύο εικοσιτετράωρα αληθινής ψυχαγωγίας, ξανάνιωσαν, έκαμαν ένα πραγματικό ψυχόλουτρο.
Με λίγα σχετικά έξοδα επεσκέφθησαν τόσα μέρη και τους εδόθη η ευκαιρία να κάμουν μια σύγκριση της Καλαμάτας με την Τρίπολη, με τη Σπάρτη κ.λπ. Κι αυτό είναι σημαντικό, γιατί έτσι δημιουργείται η πρόοδος των κοινωνιών κι από δω ξεκινάει η πνευματική και ψυχική αφύπνισις της επαρχίας, για την οποία τόσος λόγος γίνεται τελευταία…
***
Οι Καλαματιανοί που επεσκέφθησαν με τον Φ.Ο.Κ. την Τρίπολη έμειναν έκπληκτοι με τα πάρκα και τις ατέλειωτες δενδροφυτεύσεις της. Οι Τριπολιτσιώτες δίνουν ξεχωριστή σημασία στο πράσινο. Δεν υπάρχει γωνιά που να μην είναι δενδροφυτευμένη. Έχουν τα ωραία πάρκα του σιντριβανιού, του Άη – Γιώργη, του Άη – Θανάση, τη μικρή αλλ’ έξοχη πλατεία προ της «Σεμιράμιδος» και της «Αρκαδίας» και τόσες άλλες αξιοθέατες ωμορφιές του πρασίνου, που είναι όλο υγεία. Ενώ εμείς… Έχουμε ένα ιστορικό και θαυμάσιο Κάστρο και το αφήνουμε απεριποίητο. Τελείως ανεκμετάλλευτο. Χωρίς ένα κέντρο της προκοπής ή κάτι που να προσελκύη το ενδιαφέρον του επισκέπτου. Ωραίες ακρογιαλιές που τις αγνοούμε. Τον Αλμυρό με τα ιαματικά λουτρά και τη μαγευτική πλαζ του… Και από όλα αυτά λείπει η συνισταμένη, η προσπάθεια δηλαδή για την ανάπτυξη μιας αξιολόγου κινήσεως γύρω από τις φυσικές αυτές ωμορφιές της Καλαμάτας, που θα έδιναν άλλον τόνο στην κοινωνική ζωή μας.
Των συνεργατών μας Ι. Αναπλιώτη, Μίμη Φερέτου
