«Αυτό τ’ αγόρι με τα μάτια τα μελιά όλη την νύχτα το ‘χα αγκαλιά…»
Ξεκινώ τις σκέψεις μου με το πιο πάνω τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας την τελετή ορκωμοσίας του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας μας. Τους στίχους έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, τη μουσική ο Μάνος Λοΐζος και το είπε πολύ όμορφα η Αλέκα Μαβίλη το 1966. Μπορεί να το έχετε ακούσει.
Το βλέμμα μου καρφώθηκε, θέλοντας και μη, σε ένα αγόρι με μάτια μελιά και ωραία χωρίστρα. Για αυτό το αγόρι θα σας πω.
Δύο χρόνια αργότερα από τότε που κυκλοφόρησε το πιο πάνω τραγούδι, το 1968, φέρνει ένας πελαργός στην Αθήνα ένα αγοράκι με κάτι μπιρμπιλωτά και μελιά ματάκια. Ο μπαμπάς του και η μαμά του το αγαπούσαν πολύ. Το έστειλαν στα ξένα να σπουδάσει και να γίνει μεγάλος και τρανός. Αφού αποφοίτησε αριστούχος από το Κολέγιο Αθηνών, συνέχισε τις σπουδές εκεί στα ξένα. Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στο Harvard, από όπου αποφοίτησε με την ανώτατη τιμητική διάκριση «summa cum laude», ενώ τιμήθηκε με τα έπαθλα «Hoopes» και «Tocqueville» για την εκπόνηση της πτυχιακής του εργασίας με θέμα την αμερικανική εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα.
Συνέχισε τις σπουδές του στο Stanford στον τομέα των Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και τις ολοκλήρωσε στο Harvard Business School στον τομέα της Διοίκησης Επιχειρήσεων.
Αυτό το αγοράκι, λοιπόν, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του έπειτα από πολλά χρόνια, ήταν γραπτό του και γραπτό μας να γίνει αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός μιας χώρας που όλως τυχαίως κατοικούμε κι εμείς.
Ήταν 10 Ιανουαρίου 2016 που εξελέγη πρόεδρος ενός μεγάλου κόμματος και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δε σταμάτησε εκεί, όμως. Τον Ιούλιο του 2019 εξελέγη για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας. Επανεξελέγη τον Ιούνιο του 2023, με μεγάλη πλειοψηφία, μάλιστα, που τον έκανε να καμαρώνει. Επίσης, να σας πω ότι μιλάει αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά, ενώ είναι και συγγραφέας. Έχει εκδώσει το βιβλίο «Οι Συμπληγάδες της Εξωτερικής Πολιτικής».
Να φανταστείτε ότι τις «συμπληγάδες» του διάβασαν εκεί στο Χόλιγουντ και ήρθαν στα μέρη μας, τον τελευταίο καιρό, για να γυρίσουν την Οδύσσεια.
Αυτό το αγόρι κατάφερε σπουδαία πράγματα, κατάφερε να είναι σε μια βουλή φωνή εν τη ερήμω, χωρίς να έχει αντίπαλο, κατάφερε να σκορπίσει στους πέντε άνεμους τους αντιπάλους του, να περνά νόμους όπως θέλει κι όποτε θέλει και, το σημαντικότερο, να εκπληρώνει ένα όνειρό του να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας, αλλά επειδή δεν το επέτρεπαν οι συνδικίες, έβαλε ένα δικό του.
Δεν ξέρω μήπως με τη φόρα που έχει πάρει θα πρέπει να φοβάται και ο αρχιεπίσκοπος (τον κοιτούσε κάπως περίεργα προχθές στην ορκωμοσία).
Και κάπως έτσι έχουμε το αγόρι με τα μάτια τα μελιά να μας διοικεί, μέσα στη χαρά, χαμογελαστός, αισιόδοξος, και όλα για αυτόν πάνε καλά.
Κι έτσι ζει αυτός καλά και εμείς, δεν ξέρω, εσείς ξέρετε;
Αυτά τα λίγα για σήμερα, κι αν μάθετε, πείτε το και σε μένα. Τα λέμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
