Από τους πρώτους που εξέδωσε σκληρή ανακοίνωση, για τον πειθαρχικό έλεγχο των δικαστών που δεν προφυλάκισαν τους πολεοδόμους της Ρόδου και τον οποίο ζήτησε η πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ήταν ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, Κώστας Μαργέλης.
Ο κ. Μαργέλης τονίζει ότι αυτό αποτελεί μία από τις πιο βαριές μορφές παρέμβασης στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, από την ηγεσία του Αρείου Πάγου, στη δικαιοδοτική κρίση των δικαστών.
Οι μόνοι που έχουν πρόσβαση
Όπως εξηγεί, ο ανακριτής και η εισαγγελέας που χειρίστηκαν τη δικογραφία σε βάρος των πολεοδόμων της Ρόδου, είναι οι μόνοι που έχουν πρόσβαση και γνωρίζουν το αποδεικτικό υλικό και οι μόνοι που μπορούν να κρίνουν τα κατάλληλα μέτρα δικονομικού καταναγκασμού σε βάρος των κατηγορουμένων. «Είναι γνωστός, εξάλλου, ο νομικός κανόνας πως η προσωρινή κράτηση επιβάλλεται κατ’ εξαίρεση σε κατηγορούμενο για κακούργημα, μόνο ως μέσο διασφάλισης της παρουσίας του στο δικαστήριο ή αποτροπής τέλεσης νέων εγκλημάτων, σύμφωνα με τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που κατά περίπτωση προβλέπονται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εφόσον κρίνεται αιτιολογημένα ότι τα λοιπά μέτρα δικονομικού καταναγκασμού, στα οποία δίνεται προτεραιότητα, δεν επαρκούν (ή ο κατ’ οίκον περιορισμός με ηλεκτρονική επιτήρηση δεν μπορεί να επιβληθεί) και χωρίς να αρκεί μόνο η κατά νόμο βαρύτητα της πράξης» σημειώνει ακολούθως και προσθέτει: «Η κρίση των δικαστικών λειτουργών, είτε είναι ορθή είτε λανθασμένη, υπόκειται μόνο στους κανόνες του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και όχι σε πειθαρχικό έλεγχο.
Ανεξαρτήτως των παραπάνω, έχει καταστεί κοινός τόπος, ότι μετά τις τελευταίες τροποποιήσεις των νέων Ποινικών Κωδίκων διεξάγεται στη δημόσια σφαίρα μια προσπάθεια ταύτισης της ορθής απονομής Δικαιοσύνης με την αυστηροποίηση. Οι θεσμοί των περιοριστικών όρων, της αναστολής της ποινής, η υφ’ όρον απόλυση φαίνεται να αντιμετωπίζονται ως ακατανόητη επιείκεια παρόλο που απηχούν ισχυρούς θεσμούς του Κράτους Δικαίου, ενώ η προσωρινή κράτηση, η μη χορήγηση ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση και οι μεγάλες ποινές, ως αντίδοτο στην εγκληματικότητα».
Παρέμβαση στη Δικαιοσύνη
Στη συνέχεια της δήλωσής του ο κ. Μαργέλης επισημαίνει ότι η ανεξαρτησία του δικαστή – ζητούμενο και επιδίωξη μιας δημοκρατικής πολιτείας – καταλύεται όταν εισάγονται στη συνείδησή του υπολογισμοί και κριτήρια τρίτων που συνεπάγονται την αλλοτρίωση της προσωπικής του πεποίθησης με τη γνώμη εκείνων που μπορούν να του ασκήσουν πειθαρχικό έλεγχο.
Και καταλήγει: «Η ουσιαστική κρίση δικαστών και εισαγγελέων δεν υπόκειται σε πειθαρχικό έλεγχο. Άλλωστε, τέτοιες ενέργειες (πειθαρχικού ελέγχου) δεν αλλάζουν την ήδη ειλημμένη απόφαση δικαστών/εισαγγελέων σχετικά με την προφυλάκιση ή μη ενός κατηγορουμένου, ενώ έχουν ως συνέπεια προφανώς τον εκφοβισμό των δικαστικών λειτουργών στην άσκηση του δικαιοδοτικού τους έργου, όταν κάθε φορά κατά την άσκηση του έργου τους επικρέμεται η δαμόκλειος σπάθη ενός πειθαρχικού ελέγχου, σε περίπτωση “απαλλακτικής” τους κρίσης. Τούτο δε σαφώς συνιστά παρέμβαση στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ανεξαρτησία που φωνάζουμε ότι αποζητούμε.
Η ηγεσία του Αρείου Πάγου, για μία ακόμη φορά, επιχειρεί με επικοινωνιακού τύπου παρεμβάσεις να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που ανακύπτουν σε εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις, κάτι που άλλωστε έχει πράξει και κατά το πρόσφατο παρελθόν. Τέτοιου είδους παρεμβάσεις στην ουσιαστική κρίση δικαστών και εισαγγελέων προσφέρουν αρνητικές υπηρεσίες στη Δικαιοσύνη και οδηγούν σε ραγδαία οπισθοχώρηση της ορθής λειτουργίας της».
