Διάβασα το πολύ καλό και κατατοπιστικό ρεπορτάζ της καλής συναδέλφου Βίκυς Βετουλάκη εδώ στο «Θάρρος» σχετικά με το «Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο Πελοποννήσου» που εγκρίθηκε, ενώ μας το ανακοινώσε μέσα στη χαρά ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου, Δημήτρης Πτωχός, δηλώνοντας: «Η Περιφέρεια Πελοποννήσου κάνει ένα καθοριστικό βήμα προς το μέλλον, το νέο Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο διαμορφώνει σταθερές βάσεις ανάπτυξης με σχέδιο, όραμα και προοπτική. Θέλω να εκφράσω τη βαθιά ικανοποίησή μου και να ευχαριστήσω θερμά (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ευχαριστεί ο ένας τον άλλον για κάτι που είναι η δουλειά τους) τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρο Παπασταύρου, τον υφυπουργό Νίκο Ταγαρά και το γενικό γραμματέα Ευθύμιο Μπακογιάννη, για την αποτελεσματική συνεργασία».
Και κατέληξε με σιγουριά: «Συνεχίζουμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα να χτίζουμε το αύριο που αξίζει στην Περιφέρειά μας και στους ανθρώπους της».
Διαβάζοντας, λοιπόν, αυτά ένιωσα κάπως. Δεν ξέρω πώς, αλλά κάπως μου ήρθε, να γελάσω, να κλάψω, να χορέψω έναν καλαματιανό, δεν ξέρω. Ημέρες παθών είναι και καλό είναι να μην το ρίξω στο χορό, είναι όμως και ημέρες σκέψης και περισυλλογής, οπότε λέω αυτό να κάνω.
Αν κατάλαβα καλά, σε βάθος χρόνου θα γίνουν στον τόπο μας αεροδρόμια, δρόμοι, το λιμάνι μας θα γίνει πύλη εισόδου της Ε.Ε., θα έρθει το τρένο, μέχρι και στη Μεσσήνη θα φτάνει, ο Ταΰγετος θα ψηλώσει, ο Μεσσηνιακός κόλπος θα γίνει πιο βαθύς για να χωρά περισσότερα ψάρια, θα πήξουμε στα κρουαζιερόπλοια, οι ελιές θα έχουν περισσότερο «ζουμί», οι ντομάτες θα είναι πιο κόκκινες, οι κατσαρές ντομάτες θα ξεκατσαρώσουν, οι πατάτες θα βγαίνουν πιο καθαρές, κατευθείαν για το πιάτο, οι άγριες αγκινάρες της Μικρομάνης θα ημερέψουν, ο ήλιος θα βγαίνει από την Πύλο.
Όλα αυτά, όπως και άλλα που δεν κατάλαβα, θα γίνουν, σε βάθος χρόνου όμως, με βάση το «Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο Πελοποννήσου». Πόσο βάθος δεν ξέρω, γι’ αυτό σκέπτομαι να ξεκινήσω το σκάψιμο σιγά –σιγά, κι όταν το βρω, θα σας το πω. Κι αν δεν προλάβω, θα αφήσω σημείωμα στα παιδιά ή στα εγγόνια μας.
Τέλος πάντων και για να μην ξεχνιόμαστε, Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και είναι το μέσον της Μεγάλης Εβδομάδας. Είναι αφιερωμένη στη μνήμη της αμαρτωλής γυναίκας που μετανόησε, πίστεψε στον Ιησού Χριστό κι άλειψε τα πόδια Του με μύρο, το οποίο ήταν πολύ ακριβό εκείνη την εποχή, όπως λένε οι γραφές.
Επίσης, η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στη μετάνοια, την προδοσία, ενώ σηματοδοτεί και την αρχή του τέλους για τον Ιησού με το Μυστικό Δείπνο.
Αυτά τα λίγα μπερδεμένα, ουτοπικά και άγια για σήμερα, και τα χαιρετίσματά μου στον κύριο Τατούλη και στον κύριο Νίκα που δεν πρόλαβαν να εγκριθεί αυτό το υπέροχο και γεμάτο όνειρα «Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο Πελοποννήσου».
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
