Η ιταλοπολωνικής καταγωγής ερμηνεύτρια λίγο προτού τραγουδήσει στο πλευρό του Μίμη Πλέσσα εξηγεί γιατί ρίζωσε στη Μεσσηνία
Η μητέρα της είναι Πολωνή. Ο πατέρας της Ιταλός. Η ίδια μεγάλωσε στη Μαδρίτη, για να μετακομίσει αργότερα στη Νέα Υόρκη και να σπουδάσει κλασικό τραγούδι στο Μannes College of Music.
«Είστε μια σωστή πολίτις του κόσμου, κυρία Ντελμέρ» παρατηρώ. «Μια πολίτις της Μεσσηνίας να λέτε καλύτερα» απαντά σε άπταιστα ελληνικά, γελώντας. Η φωνή της ακούγεται κελαριστή από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου. Μου μιλάει από το σπίτι της στους Γαργαλιάνους. Εκεί μετακόμισε το 2010 με τον Έλληνα σύζυγό της, τον εικονογράφο Λαυρέντη Χωραΐτη. Εκεί μεγαλώνει τα τέσσερα παιδιά της.
Στην Πελοπόννησο διοργάνωσε πριν από λίγες ημέρες το αφιέρωμα στον Μιχάλη Γκανά και συμμετείχε σε συναυλία-αφιέρωμα στη Λίνα Νικολακοπούλου, ενώ σε λίγες ημέρες, στις 27 Αυγούστου, ετοιμάζεται να τραγουδήσει στο πλευρό του Μίμη Πλέσσα, μαζί με τον Αντώνη Κορωναίο, στο Ρωμαϊκό Ωδείο Πάτρας, στη συναυλία «Μια θάλασσα τραγούδια».
Η πορεία της στο ελληνικό τραγούδι είναι, αν μη τι άλλο, ιδιαίτερη. Δεκαπέντε χρόνων ήρθε για πρώτη φορά διακοπές στη χώρα μας. Και αγάπησε την ελληνική γλώσσα και μουσική. «Ο πρώτος μου έρωτας ήταν με τη λέξη “άστρα”. Αυτά τα “άλφα” της λέξης με μάγευαν. Θυμάμαι ένας γνωστός της μητέρας μου, μου είχε γράψει ένα CD με ελληνικά τραγούδια. Υπήρχαν έντεχνα αλλά και μερικά σκυλάδικα, να φανταστείτε. Και εγώ τα λάτρεψα όλα. Αυτό το CD το πήρα μαζί μου στην Αμερική. Μάλιστα, αν συναντούσα κάποιον Έλληνα εκεί, του ζητούσα να μου μεταφράσει τους στίχους. Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να είχα ακούσει το τραγούδι “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ” σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Και πώς τα έφερε η τύχη φέτος το καλοκαίρι να το τραγουδήσω μπροστά στη Λίνα. Λατρεύω αυτούς τους περίεργους κύκλους της ζωής».
Και πράγματι η ζωή της Κλαούντια Ντελμέρ είναι γεμάτη απρόοπτα γεγονότα και συμπτώσεις. Και ενώ τελείωσε τις σπουδές της στο λυρικό τραγούδι με υποτροφία στη Νέα Υόρκη, κατάλαβε ότι η όπερα δεν της ταίριαζε τελικά καθόλου. «Δε με εξέφραζε αυτή η μανιέρα. Ένιωθα ότι μου σιδέρωναν τη φωνή».
Έτσι εκείνη σύχναζε σε ελληνικές μπουάτ της Νέας Υόρκης, άκουγε Σαββόπουλο και όταν το 2001 οι Δίδυμοι Πύργοι έπεσαν, μετακόμισε πλέον μόνιμα στην Ελλάδα. Το 2002 κυκλοφόρησε ο πρώτος της δίσκος «Ainola», με τη μουσική να υπογράφουν ο Βαγγέλης Φάμπας και ο Νίκος Ξυδάκης, σε ιταλικούς στίχους δικούς της και ελληνικούς του Μιχάλη Μπουρμπούλη. Ακολούθησε ο δίσκος «La Mar – Δρόμοι της θάλασσας» με τον Μίμη Πλέσσα το 2008. «Τον πλησίασα η ίδια. Ήταν πολύ δοτικός. Ένας αιώνιος έφηβος. Ήθελα να κάνω έναν κύκλο τραγουδιών για τη θάλασσα μέσα από ισπανικά και ελληνικά ποιήματα και δέχτηκε να τα μελοποιήσει».
Έπειτα αποφάσισε οικειοθελώς να κάνει μια παύση. «Ένιωθα ότι δεν είχα βρει ακόμα τα πατήματά μου στο ελληνικό τραγούδι. Ένιωθα αμηχανία». Βρέθηκε, λοιπόν, πίσω από τη σκηνή, καθώς δημιούργησε και διηύθυνε για επτά χρόνια, μέχρι το 2013, το Φεστιβάλ Πολιτισμικών Διαλόγων Ίκαρος, στο νησί της Ικαρίας.
Παράλληλα, ήρθε ο γάμος, η μετακόμιση στη Μεσσηνία και, φυσικά, τέσσερα παιδιά. «Όπως καταλαβαίνετε, το τραγούδι το είχα ξεχάσει εντελώς. Μου φαινόταν κάτι εντελώς μακρινό. Η καθημερινότητά μου είχε γίνει τόσο περίπλοκη. Πίστευα ότι δε θα ξανατραγουδήσω ποτέ».
Πριν από ένα χρόνο, όμως, όταν ο μικρότερος γιος της έγινε 2,5 ετών, εκείνη άρχισε να τραγουδά ξανά, με περισσότερο κέφι από ποτέ. Έτσι τον περασμένο χειμώνα και την άνοιξη πραγματοποίησε εμφανίσεις με τον τραγουδοποιό Θοδωρή Κοτονιά, ενώ στις 25 Αυγούστου στη Μαραθόπολη της Μεσσηνίας και στις 26 Αυγούστου στην Αρχαία Ολυμπία μαζί με τους Mottet θα παρουσιάσει τη συναυλία «Στον ίσκιο της ελιάς» με δικά της τραγούδια και μελωδίες της Μεσογείου.
Και τους επόμενους μήνες ακολουθούν πολλά ακόμη πρότζεκτ, με τη σπανιόλα Κάρμεν να συναντά το ρεμπέτικο σε μια μουσική παράσταση, ενώ στο πλαίσιο των 100 χρόνων διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας – Πολωνίας η ίδια βρίσκεται σε συνεργασία με Έλληνες καταξιωμένους στιχουργούς, ώστε να αποδώσουν στη γλώσσα μας μελοποιημένη πολωνική ποίηση.
Λίγο πριν από το τέλος της κουβέντας μας, τη ρωτώ αν σκέφτεται κάποια στιγμή να μετακομίσει από τη Μεσσηνία. «Ποτέ. Γιατί εγώ που ήμουν φτερό στον άνεμο, εδώ ρίζωσα. Βρήκα πατρίδα».
ΠΗΓΗ: «ΤΟ ΒΗΜΑ»
Κλαούντια Ντέλμερ: Μια φωνή της Μεσογείου που… φτάνει μέχρι τους Γαργαλιάνους
