Ήταν το 1975, όταν μάθαμε από τον Διονύση Σαββόπουλο τη λέξη “παράγκα” στις πραγματικές της, αποκρουστικές διαστάσεις. Από τότε πέρασαν τέσσερις δεκαετίες και ακόμα δεν έχει αλλάξει, όπως φαίνεται, τίποτα. Γράφουμε έτσι, γιατί μάθαμε το… παρασκήνιο για το θέμα που είχαμε αναδείξει στο “Θ” με τα σκουπίδια της Δυτικής Μάνης.
Για να θυμηθούμε τι αναφέραμε στις αρχές Ιουλίου: «Ένα απίστευτων διαστάσεων περιβαλλοντικό έγκλημα συντελείται αυτή την περίοδο στο Δήμο Δυτικής Μάνης, στο όνομα δήθεν της καθαριότητας των τουριστικών περιοχών. Δύο φαράγγια στον ορεινό όγκο του Δήμου, κοντά στα χωριά Λαγκάδια και Μηλέα, έχουν μετατραπεί σε χωματερές, αφού ανοιχτά φορτηγά σε καθημερινή βάση μεταφέρουν τα σκουπίδια από άλλες περιοχές.
Μάλιστα, στο χωριό Λαγκάδια χρησιμοποιούν το ρέμα του Αϊ Γιώργη, που καταλήγει στη θάλασσα του “Πανταζή”, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί και το 2016 ως χωματερή σκουπιδιών.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι όλα αυτά τα αποτρόπαια γίνονται εν αγνοία του δημάρχου και των υπόλοιπων δημοτικών παρατάξεων, αν και μας κάνει εντύπωση ένας τόσο μεγάλος όγκος απορριμμάτων να μην έχει γίνει αντιληπτός από τους ιθύνοντες.
Τόνοι σκουπιδιών έχουν γεμίσει και τα δύο φαράγγια και, φυσικά, αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και στο μέλλον, αφού δε φαίνεται οι αρμόδιοι να κάνουν καμία κίνηση για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με ορθολογικό τρόπο.
Βεβαίως, το χειρότερο είναι ότι και οι δύο σκουπιδοπεριοχές καταλήγουν στη θάλασσα. Σκεφθείτε τι μπορεί να συμβεί αν βρέξει αυτή την περίοδο ή δύο μήνες αργότερα. Λύματα και σκουπίδια θα πλημμυρίσουν τη θάλασσα, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το περιβάλλον και τον τουρισμό».
Τελικά, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, για το γεγονός ήταν ενημερωμένος, όχι μόνο ο τέως δήμαρχος Ιωάννης Μαραμπέας, αλλά και όλες οι δημοτικές παρατάξεις, οι οποίες έδωσαν τη συγκατάθεσή τους για να μην πληγεί ο τουρισμός του Δήμου. Μάλιστα, υπήρξε και σχετική ενημερωτική συνάντηση.
Το περιβάλλον, η υγεία των πολιτών, είναι δευτερεύοντα στην προκειμένη περίπτωση. Κι ας «ορκίζονταν» όλοι οι υποψήφιοι προεκλογικά ότι ένα από τα κρίσιμα θέματα της περιοχής είναι η προστασία του περιβάλλοντος.
Σαφώς και δεν είναι μόνο η Δυτική Μάνη στη Μεσσηνία που μας «ανατριχιάζει» με τη λογική της. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη Μαραθόλακκα, τα όσα συμβαίνουν στο Δήμο Οιχαλίας, τα όσα συνέβησαν στους Δήμους Πύλου- Νέστορος, Τριφυλίας, αλλά και Μεσσήνης;
Όσα πικρά γίνονται με το παραπάνω θέμα, υπενθυμίζουν το προφανές: προβληματικές ή ανύπαρκτες υποδομές, προϊόν προκλητικής ακηδίας εκείνων που κυβέρνησαν επί δεκαετίες αλλά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι ιθύνοντες δεν προνοούν. Τρέχουν εκ των υστέρων να μπαλώσουν την τρύπια παράγκα. Ολίγιστοι και επιμηθείς οι περισσότεροι.
Η κρίση δε μας έμαθε τίποτα. Η χώρα παραμένει αδιόρθωτη, ανοχύρωτη, καθημαγμένη, βασανιστική για τους πολίτες και απωθητική σε όλα τα πεδία. Μια χώρα που τρέχει και δε φτάνει. Απαράσκευη απέναντι σε παντοειδείς απειλές και κινδύνους, μια χώρα-σκορποχώρι που κάτι καταφέρνει κατά καιρούς, αλλά παραμένει μια έρημος όπου οργώνουν λογής άροτρα της ιλαρότητος.
Βέβαια, θα αντιπαραθέσει κάποιος ότι όλα αυτά δε γίνονται μόνο ση Δυτική Μάνη. Έχουμε χωματερές ανοιχτές, με πρώτη τη μεγάλη της Αθήνας. Χωματερές-πληγές στη Σαλαμίνα, την Ανάβυσσο, την Κέρκυρα, την Ηλεία – σχεδόν παντού. Στην Άνδρο πριν από δέκα τόσα χρόνια κατέρρευσε η ανοιχτή χωματερή κι ένα μέρος της έπεσε στη θάλασσα. Ο δήμαρχός της, μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος είπε, σύμφωνα με όσα διαβάσαμε, ότι… τα ξέχασαν! Κι έτσι έμειναν εκεί να κατατρώνε τα σωθικά του βυθού και να μολύνουν τη θάλασσα.
Αυτοί είμαστε. Κατά τ’ άλλα, ολόκληρη η πυραμίδα της εξουσίας, αυτή που διαφεντεύει τις τύχες μας, ορκίστηκε το προηγούμενο διάστημα, ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να προστατέψει τους πολίτες- δημότες.
Ο Mark Rowlands στο βιβλίο του “Ο φιλόσοφος και ο λύκος» υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ανήκουν στους πιθήκους, αφού αντιλαμβάνονται τον κόσμο με χρησιμοθηρικούς όρους: η αξία κάθε πράγματος βάσει της πιθανής χρησιμότητάς της. “Πίθηκος” επομένως είναι η τάση να βλέπουμε τη ζωή ως μια διαδικασία εκτίμησης και υπολογισμού πιθανοτήτων με στόχο να χρησιμοποιήσουμε τα αποτελέσματα αυτών των υπολογισμών προς όφελός μας. Ο πίθηκος είναι η τάση να θεωρείς ότι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή ανάγονται σε αναλύσεις κόστους- οφέλους…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
