Ο αγροτικός πληθυσμός υποφέρει περισσότερο από τη φτώχεια και την άνιση διανομή του εισοδήματος από ό,τι οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες στην Ελλάδα. Αυτό αναφέρει μελέτη που εξετάζει τις συνθήκες διαβίωσης και εισοδημάτων συνολικά του γεωργικού πληθυσμού της χώρας για την περίοδο 2009-2011, την οποία δημοσιοποίησε το Παρατηρητήριο Οικονομικών και Κοινωνικών Εξελίξεων του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ.
Βασικά συμπεράσματα της έρευνας είναι: Στα όρια της φτώχειας 1 στους 3 αυτοαπασχολούμενους αγρότες, το ποσοστό φτώχειας στο γεωργικό πληθυσμό είναι γενικά διπλάσιο από το αντίστοιχο του μη γεωργικού, 4 στους 10 συνταξιούχους αγρότες στα όρια της φτώχειας, στον αγροτικό κλάδο η φτώχεια έφτασε στο 66% το 2011.
Ανθεκτικός ο αγροτικός πληθυσμός
τα δύο πρώτα χρόνια της κρίσης
Σύμφωνα με την έρευνα, το ποσοστό φτώχειας για το έτος 2009 είναι διπλάσιο στο γεωργικό πληθυσμό σε σχέση με τον υπόλοιπο. Όμως, ενώ η φτώχεια αυξάνεται και στο γεωργικό πληθυσμό τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, η αύξησή της είναι σχετικά μικρότερη από ό,τι στο μη γεωργικό πληθυσμό και στο σύνολο της χώρας. Αυτό δείχνει ότι οι αγρότες επηρεάστηκαν λιγότερο από την οικονομική κρίση κατά τα δύο πρώτα τουλάχιστον έτη της.
Μειώνονται οι αγρότες
Κατά τη διετία 2009-2010 παρατηρείται μείωση του ποσοστού των ατόμων του γεωργικού πληθυσμού της τάξεως του 4,6%. Η τάση αυτή συνεχίζεται και στην επόμενη διετία (2010-2011) με τη μείωση του γεωργικού πληθυσμού να ξεπερνά το 8,8%. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την περίοδο 2009- 2011 ο γεωργικός πληθυσμός συρρικνώθηκε συνολικά κατά 13%.
Μεγάλης ηλικίας
η πλειοψηφία
Από τη συγκριτική ανάλυση της ηλικιακής διάρθρωσης μεταξύ του γεωργικού και του συνολικού πληθυσμού προκύπτει σαφής τάση γήρανσης του γεωργικού πληθυσμού. Αναλυτικότερα, διαπιστώνεται ότι μόλις το 51,0% του γεωργικού πληθυσμού είναι ηλικίας έως και 54 ετών, ενώ τα άτομα άνω των 65 ετών αντιπροσωπεύουν το 35,6% των γεωργικών νοικοκυριών για το 2011. Επίσης, από το έτος 2009 έως το έτος 2011 παρατηρείται μείωση του μεριδίου των μικρότερων ηλικιών και αύξηση του μεριδίου των μεγαλύτερων σε ηλικία ατόμων του γεωργικού πληθυσμού.
