Παραλυσία, όμως, και των θεσμικών οργάνων για τη μετακίνησή τους
Η ευρύτερη περιοχή της Αγίας Τριάδας, εκτός από νέο κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, εξακολουθεί να κάνει την καθημερινότητα των κατοίκων της δύσκολη, αφού οι αθίγγανοι που ζουν εκεί δυσκολεύουν με τις πράξεις τους ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Η ερώτηση του δημοτικού συμβούλου, Αν. Γουρδέα, στην προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, έδωσε την αφορμή στο δήμαρχο για μια σύντομη περιγραφή της κατάστασης, αλλά και αναφορά διάφορων ενεργειών της Δημοτικής Αρχής για την επίλυση του προβλήματος. Γνωστά πράγματα. Έκδοση πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής κατά καταληψιών δημοτικών εκτάσεων και προσπάθεια αποκατάστασης των φθορών που έχει υποστεί το κτήριο του Πολυκλαδικού, που- σύμφωνα με εκτιμήσεις του- ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Για τον κ. Νίκα, όσο οι κρατικοί θεσμοί σφυρίζουν αδιάφορα, το πρόβλημα θα διογκώνεται και ήδη η Καλαμάτα, όπως σχολίασε, υποφέρει από την καθημερινή παρουσία τους στους δρόμους της πόλης. Μάλιστα, η ανοχή του κράτους έχει «μεταφέρει» αθίγγανους και από γειτονικές χώρες.
Τόνισε ότι βρίσκεται σε συνεχή επαφή με στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών, προκειμένου να αλλάξει ο νόμος που ισχύει, αν και σχολίασε πως και στον τομέα αυτό η επίσημη Πολιτεία καθημερινά παραδίδει… μαθήματα παραλυσίας.
Από την άλλη πλευρά, όλη αυτή η ιστορία αποτελεί πλήρη διακωμώδηση της νομιμότητας. Σε μια χώρα που συστηματικά δεν κατεδαφίζονται τα αυθαίρετα, η επιβολή της «νομιμότητας» στις παράγκες του καταυλισμού των αθίγγανων μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να ακουστεί.
Το θέμα είναι πρωτίστως πολιτικό και κοινωνικό και δευτερευόντως νομικό. Σε ένα κράτος δικαίου δεν αρχίζουμε από την παραβατική συμπεριφορά των ευάλωτων ομάδων, αλλά από τους ηθικούς αυτουργούς και συνεργούς.
Και να μην ξεχνάμε ότι με απόφασή του ο Συνήγορος του Πολίτη ζητά πριν από τις κατεδαφίσεις να έχει βρεθεί εναλλακτικός χώρος για τη διαμονή τους. Κι αυτό, είτε με ευθύνη της Περιφέρειας, του Δήμου, του υπουργείου είτε οποιουδήποτε αρμόδιου, δεν έχει γίνει.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
