Στην εποχή μας όλα αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς, οι άνθρωποι όλο και πιο πολύ απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον, όμως, τουλάχιστον για εμάς στην επαρχία, πάντα θα υπάρχει ο γείτονας.
Πολλές φορές θα είναι ο γείτονας που δε μιλάμε γιατί γαβγίζει το σκυλί του, γιατί κάνει φασαρία, γιατί ρίχνει νερά και πολλά ακόμα, όμως υπάρχει και ο γείτονας, ο άλλος, αυτός που θα μας βοηθήσει από το πιο απλό, θα μας πει μια καλημέρα, θα μας δώσει λίγη ζάχαρη για τον καφέ ή θα ακούσει τη φωνή μας, όταν χρειαστούμε βοήθεια, και θα τρέξει.
Σε μια γειτονιά, λοιπόν, της παραλίας στην Καλαμάτα, μέσα σε ένα μίνι μάρκετ, είδαμε κάτι ξεχωριστό: ένα λευκό πίνακα με την επιγραφή «είδη σε αναμονή». Ο τίτλος από μόνος του μας ξάφνιασε και έτσι θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα. Γιατί μπορεί να φαίνονται απλές λέξεις, αλλά, όπως θα διαβάσετε, είναι λέξεις ανθρωπιάς.
Σε ένα λευκό πίνακα, λοιπόν, με μαύρο μαρκαδόρο έχουν γραφεί διάφορα τρόφιμα και δίπλα οι ποσότητες. Κάποια, μάλιστα, έχουν σβηστεί με γραμμή. Αυτό σημαίνει ότι πλέον δεν είναι διαθέσιμα. Ο πίνακας γεμίζει και αδειάζει ανάλογα με την προσφορά της γειτονιάς.
Συγκεκριμένα, κάποιος που θέλει να προσφέρει στο γείτονά του δίνει το αντίτιμο των προϊόντων και λέει τι θέλει να αγοράσει. Αυτό αμέσως γράφεται στο λευκό πίνακα ανθρωπιάς, έτσι όταν στο κατάστημα πάει αυτός που έχει ανάγκη, μπορεί να δει τι υπάρχει διαθέσιμο, και όταν πάρει κάτι, θα σβηστεί από τη λίστα.
Το «κλειδί», όμως, σε όλο αυτό είναι ότι κανένας από τη γειτονιά δε θα μάθει ποιος έδωσε το αντίτιμο του τροφίμου, αλλά, κυρίως, ποιος το έλαβε.
Την ώρα που βρεθήκαμε εμείς στο κατάστημα υπήρχαν διαθέσιμα, μεταξύ άλλων, γάλα, ψωμί, ντομάτα-πελτές, τυρόπιτα, είδη που, όπως μας είπε η ιδιοκτήτρια του μίνι μάρκετ, είναι πρώτης ανάγκης και επιβίωσης.
Όπως μας εξήγησε ακόμη, αυτό ξεκίνησε πριν από μερικές ημέρες με τη λογική να βοηθηθούν οι γείτονες, δηλαδή πελάτες που πλέον έχουν μείνει χωρίς εισόδημα. Όλο αυτό το σύστημα είναι ένα μεγάλο μυστικό, αφού σε καμία περίπτωση δε θέλει να καταπατηθεί η αξιοπρέπεια κάποιου γείτονα.
Όταν τη ρωτήσαμε πώς καταλαβαίνει ποιος έχει ανάγκη και σε ποιους απευθύνεται, μας είπε ότι «κάποιες φορές δε χρειάζονται πολλά λόγια για να καταλάβεις ότι κάποιος έχει ανάγκη, ειδικά αν είναι γείτονάς σου 30 χρόνια».
Κατά την ίδια, θα ήταν ιδανικό αυτή η πρωτοβουλία να μεγαλώσει, αλλά «να μείνει σε μικρά πλαίσια», αφού, για παράδειγμα, προσωπικά το κάνει για να βοηθά τη δική της γειτονιά. Γειτονιά που γνωρίζει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, ουσιαστικά, δηλαδή, πρέπει να είναι γνωστός ο άλλος, με την έννοια του να ξέρεις ότι έχει πραγματικά ανάγκη αυτά που θα πάρει και, φυσικά, αυτός που το διοργανώνει να είναι εχέμυθος και να μην κοιτά να κερδίσει.
Το όλο εγχείρημα έχει ξεκινήσει σε αυτό το μίνι μάρκετ εδώ και 10 ημέρες και η γειτονιά «το έχει αγκαλιάσει», κάτι που δείχνει ανθρωπιά, χωρίς μάλιστα αυτοί που δίνουν να ζητούν τίτλους και ευχαριστήρια. «Σημασία σε όλη αυτή την ανταπόκριση έχει ότι μας γνωρίζουν και είναι σίγουροι ότι θα το κάνουμε σωστά και με το χέρι στην καρδιά» σχολίασε η ιδιοκτήτρια.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Υ.Γ.: Μακάρι να υπάρξουν και άλλοι τέτοιοι καλοί γείτονες. Ευχαριστούμε την ιδιοκτήτρια του μίνι μάρκετ που μας μίλησε και, μάλιστα, ανώνυμα, κάτι που σημαίνει πολλά!
