Ο ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ ΠΑΣΑΔΟΡΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ «Θ» ΚΑΙ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΤΟΥ ΟΜΑΔΑ
της Χριστίνας Ελευθεράκη
«ΤΟ ΒΟΛΕΪ ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΗΜΑ, ΤΟ ΜΠΗΤΣ ΒΟΛΕΪ ΕΡΩΤΑΣ!»
Ο Μιχάλης Μητρόπουλος ανήκει στους διακεκριμένους Καλαματιανούς βολεϊμπολίστες, που είχαν την ευκαιρία να ακολουθήσουν επαγγελματική καριέρα, με θητεία ακόμα και στην Α1 και στο παλμαρέ του ένα χάλκινο μετάλλιο στο πανελλήνιο εφήβων με τη ΓΕΜ και ένα κύπελλο Ελλάδος με τον Ολυμπιακό. Έχοντας ξεκινήσει από τη Γυμναστική Εταιρεία Μεσσηνίας ο 35χρονος σήμερα (γεν. 7/2/1979) Μεσσήνιος πασαδόρος μεταπήδησε στους «ερυθρόλευκους» του Πειραιά για ν’ ακολουθήσουν διαδοχικά, Ναυπηγεία, ΑΕ Ρέντη, ΓΕΜ, Καλαμάτα ’80, Κερατέα, Απόλλων Αθηνών, Μεντ, Ελπίδα Αμπελοκήπων, Νέστορας Θεσσαλονίκης, Λαμία και Α1 πέρυσι και επιστροφή στην Καλαμάτα φέτος, σε μια μεγάλη μετεγγραφή έκπληξη για τον νεοσύστατο ΑΟ Ακρίτα που θ’ αγωνίζεται τη νέα σεζόν στη Β’ Εθνική-Περιφερειακό.
Με φόντο την πολλά υποσχόμενη αυτή συνεργασία είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε τηλεφωνικώς με τον «Μάικ» του καλαματιανού βόλεϊ, από τη Νεάπολη όπου βρισκόταν για επαγγελματικούς λόγους, με αποτέλεσμα μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει με άλλη ερώτηση, παρά σχετικά με την απόφασή του να γυρίσει στα πάτρια εδάφη:
«Ήθελα από πέρυσι να επιστρέψω, αλλά πρωταρχικός στόχος ήταν να βρεθεί μια δουλειά για επαγγελματική αποκατάσταση. Είμαι τελικά πολύ ευχαριστημένος που η επιστροφή καθυστέρησε άλλο ένα χρόνο και έκανα την επιλογή να πάω στη Λαμία και όχι στην Καλαμάτα, καθώς πήρα μια ακόμη εμπειρία από την Α1, μια ακόμη χρονιά «σχολείο» στο χώρο του βόλεϊ. Φέτος ο Ακρίτας με βοήθησε να λύσω αυτό το βασικό θέμα για μένα κι έτσι προέκυψε η συνεργασία μας.
Βέβαια τον Ακρίτα θα τον διάλεγα για πολλούς λόγους. Με τα παιδιά είμαστε φίλοι και τους γνωρίζω χρόνια. Με τον προπονητή Κώστα Κουτράκη έχουμε μεγαλώσει μαζί και έχουμε ξεκινήσει σχεδόν μαζί το βόλεϊ. Θεωρώ ότι θα είμαστε μια πάρα πολύ καλή παρέα, κάτι που για μένα μετράει πολύ αυτή τη στιγμή και διακρίνω ενθουσιασμό, θέληση και διάθεση από τα παιδιά της ομάδας να γίνει κάτι πολύ καλό και κάτι που θα μπορέσουμε όλοι να ευχαριστηθούμε μέρα με την ημέρα αγώνα με τον αγώνα».
-Ποιος είναι στόχος του Ακρίτα για τη νέα σεζόν;
«Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Θέλουμε η ομάδα να παίξει όσο το δυνατόν καλύτερα, να απολαύσουμε το άθλημα και γιατί όχι ν’ ανεβούμε στην Α2! Κάτι που θεωρώ ότι είναι εφικτό και στο χέρι μας».
-Για τις ακαδημίες, όπου θα είσαι μέλος του τεχνικού τιμ, τι σχέδια υπάρχουν;
«Τα μικρά παιδιά, όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στο βόλεϊ είναι το μέλλον. Αν μπορώ να προσφέρω έστω και λίγο θα το κάνω με όλη μου τη θέληση. Θα προσπαθήσουμε ώστε οι ακαδημίες μας να λειτουργήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα και κάτω από τις καλύτερες συνθήκες και ελπίζουμε ότι τα παιδιά που θα έρθουν να είναι ευχαριστημένα, να εξοικειωθούν με το άθλημα και γιατί όχι στο μέλλον να βγάλουμε κι εμείς κάποια παιδιά που θα ξεχωρίσουν και θα συνεχίσουν σε μεγαλύτερες κατηγορίες».
-Πώς ήταν το βόλεϊ στην Καλαμάτα όταν έφυγες και πώς το βρίσκεις επιστρέφοντας;
«Όταν έφυγα ήταν δύο ομάδες στο ανδρικό βόλεϊ, η ΓΕΜ σε φθίνουσα πορεία και η Καλαμάτα ’80 σε αγωνιστική άνοδο. Αυτή τη στιγμή είναι πάλι δύο ομάδες –δεν υπάρχει η ΓΕΜ βέβαια, υπάρχει ο Ακρίτας. Ο Ακρίτας δείχνει να έχει μέλλον μπροστά του και η Καλαμάτα ’80 πιστεύω ότι θα συνεχίσει τη δική της καλή πορεία. Όσο περισσότερες ομάδες είναι σε καλό επίπεδο σε μια πόλη, τόσο καλύτερη δουλειά γίνεται, υπάρχει μεγαλύτερος θεμιτός συναγωνισμός και ανάμεσα στους αθλητές και στις ομάδες και αυτό είναι προς όφελος του αθλήματος.
Επιστρέφοντας βρήκα αρκετά καλύτερη κατάσταση, με βασικό την αναμόρφωση του κλειστού γυμναστηρίου της Παραλίας, όπου πλέον παίζεται μόνο βόλεϊ, μια ομάδα, την Καλαμάτα ’80, που αγωνίζεται στην Α2 και λειτουργεί σαν πρότυπο στην πόλη και τον Ακρίτα που έχει μια δυναμική και μαζί πλέον θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο».
-Η σύγκριση της Καλαμάτας με τον πιο πρόσφατο σταθμό σου, τη Λαμία;
«Δεν μπορεί να συγκριθεί μια ομάδα Α1 με μια ομάδα Α2 ή τοπικού πρωταθλήματος, πόσω μάλλον μια ομάδα που τα τελευταία 8-9 χρόνια είναι στην 8άδα του πρωταθλήματος, έχει πάει σε τελικούς κυπέλλου και φέτος στο final 4 του λιγκ καπ. Το επίπεδο είναι επαγγελματικό, έχει μια φιλοσοφία που βοηθάει και την ομάδα και τον αθλητή να λειτουργήσουν καλύτερα. Είναι κάτι που οι μικρότερες ομάδες θα πρέπει να βλέπουν και να μπορούν να παίρνουν τα στοιχεία που μπορούν να ταιριάξουν ώστε να γίνουν καλύτερες.
Θεωρώ ότι το να παίζεις σε τέτοιο επίπεδο, σε μαθαίνει να γίνεσαι πρώτα απ’ όλα καλύτερος αθλητής».
-Η επιστροφή από τα σαλόνια του επαγγελματικού βόλεϊ στο τοπικό αποτελεί κάτι σαν ανώμαλη προσγείωση;
«Όσο ανώμαλη ήταν η …απογείωση από το τοπικό στην Α1 άλλο τόσο ανώμαλη ήταν η προσγείωση από την Α1 στο τοπικό. Θεωρώ ότι πλέον στα 35 μου υπάρχουν λίγο διαφορετικές προτεραιότητες. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πολύ σοβαρά ότι τα αθλητικά χρόνια μπροστά μου τελειώνουν, οπότε η επαγγελματική αποκατάσταση έχει πλέον προτεραιότητα».
-Πώς είναι η ζωή για έναν …αθλητικό μετανάστη;
«Είναι στη ζωή ενός αθλητή ν’ αλλάζει ομάδες και παραστάσεις. Μας κάνει καλό και προχωράμε μπροστά. Από την άλλη είναι δύσκολο ν’ αλλάζεις μέρος συνέχεια και να μην έχεις μια μόνιμη βάση. Θεωρώ όμως ότι η αθλητική ζωή είναι λίγο πιο εύκολη από τη ζωή ενός εργαζόμενου, ενός βιοπαλαιστή. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που μπόρεσα να κάνω αυτή τη “διαδρομή”. Βλέπεις καινούργια μέρη, γνωρίζεις καινούργιους ανθρώπους, νέες φιλοσοφίες και νοοτροπίες και τελικά γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος».
-Με ποιες σκέψεις κοιτάζεις πίσω την αγωνιστική σου διαδρομή;
«Νιώθω πλήρης από την πορεία μου στο βόλεϊ, όμως νιώθω και λίγο στενοχωρημένος που τελειώνουν τα αγωνιστικά χρόνια γιατί είναι κάτι που το κάνω σχεδόν σε όλη μου τη ζωή και το αγαπάω πάρα πολύ. Πραγματικά όταν το βλέπεις μπροστά σου να τελειώνει, σε πιάνει ένα άγχος για το τι θα κάνεις την επόμενη μέρα. Ελπίζω ν’ αργήσει λίγο για να μπορέσω να το ευχαριστηθώ όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια ακόμα».
-Το μπητς βόλεϊ τι θέση έχει στη ζωή και στα σχέδιά σου;
«To βόλεϊ είναι άθλημα, το μπητς βόλεϊ είναι έρωτας! Το αγαπάω πάρα πολύ και αν μου ξαναδινόταν η καριέρα μου από την αρχή ίσως διάλεγα να κάνω μόνο μπητς βόλεϊ -αν και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι συνθήκες.
Προσπαθώ να παίζω όσο πιο συχνά γίνεται και είναι ευτύχημα το ότι άνοιξαν τα γήπεδα στην παραλία ο Μάνος Ξενάκης και ο Γιώργος Κουλιέρης. Είμαστε από τους τυχερούς στην Καλαμάτα να τις χαιρόμαστε και να παίζουμε με τις καλύτερες συνθήκες, καθώς πρόκειται για εγκαταστάσεις πρότυπο σε όλη την Ελλάδα. Μακάρι να μπορέσω να συνεχίσω και ως προπονητής, καθώς χαίρομαι το μπητς βόλεϊ με οποιοδήποτε τρόπο».
ΑΚΡΙΤΑΣ
Έναρξη σήμερα και τρεις ακόμη δυναμικές κινήσεις!
Εκτός από τον Μιχάλη Μητρόπουλο, το ρόστερ του Ακρίτα ενισχύθηκε με τους Γιάννη Τρουπάκη και Νίκο Αλεξανδρόπουλο, ενώ έπεται συνέχεια, με τους υπεύθυνους του συλλόγου να «κυνηγούν» τρεις ακόμη ηχηρές μετεγγραφές.
Απόψε στις 8.30 η καλαματιανή ομάδα θα μπει σε ένα πρόγραμμα ατομικής αξιολόγησης και βελτίωσης που θα διαρκέσει 1,5 μήνα, βάζοντας τις βάσεις για αποδοτικότερη προετοιμασία τον Σεπτέμβρη.
