Η νεοσύστατη κυβέρνηση, μόλις λίγες μέρες μετά την ορκωμοσία της, «μπαίνει» επιθετικά και στο χώρο της παιδείας. Ορμώμενη από την κοινωνική δυναμική του 40% του εκλογικού σώματος, που στήριξε το προεκλογικό της πρόγραμμα, επιλέγει μία από τις πρώτες «μάχες» που θα δώσει να είναι αυτή της κατάργησης του ασύλου. Επιβεβαιώνει από την πρώτη κιόλας στιγμή της διακυβέρνησής της την αυταρχική πολιτική που επρόκειτο να ακολουθήσει, επιδιώκοντας ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος καταστολής.
[ΟΡΙΣΜΟΣ] Άσυλο [ < α (στερητικό) + συλάω-ώ (=αφαιρώ, λεηλατώ, λαφυραγωγώ) ] σημαίνει χώρος «ιερός» και «απαραβίαστος». Πανεπιστημιακό άσυλο είναι αντίστοιχα, το «απαραβίαστο» των «ιερών» πανεπιστημιακών χώρων στους οποίους συντελείται επιστημονική έρευνα και διδασκαλία.
Το ακαδημαϊκό άσυλο κατοχυρώνεται από τους νόμους 1286/1982, ν. 3549/2007 & ν. 4485/2017 και προστατεύεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και στη διδασκαλία, η οποία αποτελεί θεσμική εγγύηση της αδέσμευτης και απαραβίαστης επιστημονικής σκέψης, έρευνας και διδασκαλίας. Η ακαδημαϊκή ελευθερία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών, προστατεύονται σε όλους τους χώρους των ΑΕΙ, έναντι οποιουδήποτε προσπαθεί να τις καταλύσει ή περιορίσει.
Η νεοσυσταθείσα κυβέρνηση, όμως, χρησιμοποιώντας ως προμετωπίδα την ανομία και την εγκληματικότητα, επιχειρεί να εξυπηρετήσει τις πολιτικές της σκοπιμότητες καταργώντας το πανεπιστημιακό άσυλο. Στην πραγματικότητα εθελοτυφλεί, καθόσον η ισχύουσα νομοθεσία ν. 4485/2017 στο άρθρο 3 παρ. 2 προβλέπει ότι «Η επέμβαση των Δημόσιων Αρχών σε περιπτώσεις κακουργηματικού χαρακτήρα, εγκλήματα κατά της ζωής, εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών κ.ο.κ., γίνεται αυτεπάγγελτα».
Συνεπώς, για την τήρηση της τάξης και της νομιμότητας είναι αναγκαία η εφαρμογή-κατά γράμμα- του ισχύοντος νόμου και όχι αυτή καθαυτή η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Βέβαια, μερίδιο ευθύνης για την κατάχρηση του ασύλου φέρει και η ακαδημαϊκή κοινότητα, η οποία επιτρέπει κρούσματα ανομίας και παραβατικότητας, καταδικαστέα από την κοινή γνώμη, και δε διασφαλίζει την τάξη, όπως συναντάμε σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα (βλ. ΑΣΟΟΕ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΑΠΘ κ.ά.). Επομένως, για τη διατήρηση του ασύλου οφείλει μεν, και η δημόσια αρχή να τηρεί δια ροπάλου την νομοθεσία, αλλά και η φοιτητιώσα νεολαία δε, να πράξει εμπράκτως για την προάσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών της.
Ωστόσο, το ακαδημαϊκό άσυλο, εκτός από θεσμική υπόσταση, έχει και ιστορική σημασία, αφού λειτούργησε καταλυτικά στην πτώση της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών ως προάγγελος, έπειτα από τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973 (ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ).
Ως ΠΑΣΠ ΑΕΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ με βαρύ το αίσθημα ευθύνης, προασπιζόμενοι τα δικαιώματα των φοιτητών, αλλά και πιστοί στις αρχές και τις αξίες μας, τασσόμαστε κατά της κατάργησης του ασύλου. ΖΗΤΩ το πανεπιστημιακό άσυλο! ΖΗΤΩ η ακαδημαϊκή ελευθερία!
