Γεννήθηκε και πέθανε στην Καλαμάτα το 1953. Σπούδασε Νομικά και υπηρέτησε επί πολλά χρόνια ως υποθηκοφύλακας της Καλαμάτας. Το κτήριο του Υποθηκοφυλακείου ήταν το πατρικό του σπίτι. Βρισκόταν στην οδό Μπούτση, πίσω από τη σημερινή εφημερίδα «Θάρρος». Εκεί κατοικούσε με τις τρεις αδελφές του, τη Λίτσα, την Ευγενία και την Ξένη.
Έγινε δήμαρχος Καλαμάτας από το 1946 έως το 1951. Ήταν ψηλός, εύσωμος και αθλητικός τύπος. Υπήρξε πρόεδρος του Μεσσηνιακού Γυμναστικού Συλλόγου (1930-1953) και έτρεφε μεγάλη αδυναμία για το σύλλογο αυτό, γι’ αυτό και άφησε κληρονομιά στον τόπο μας το γυμναστήριο του Μεσσηνιακού πλήρως εξοπλισμένο με όλα τα όργανα γυμναστικής. Οι δε αδελφές του άφησαν όλη τους την περιουσία στην Ιερά Μονή Καλογραιών Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Ως δήμαρχος έφτιαξε τους πρώτους δρόμους με τσιμέντα, χωρίς να επιβαρύνει τους δημότες.
Δυστυχώς, πέθανε πολύ νέος.
Για την ιστορία της πόλης: Βασίλης Ι. Μανιάτης
Σχόλιο
Υπήρξε ο 22ος δήμαρχος της Καλαμάτας και από τότε έχουν περάσει από τη δημαρχιακή καρέκλα 20 δήμαρχοι (42 εν συνόλω δήμαρχοι μέχρι σήμερα).
Κανένας από αυτούς δεν τίμησε τη μνήμη του αξέχαστου Βασίλη Παλαμάρα, του Καλαματιανού ευεργέτη και δωρητή.
Δεν έχουν δώσει το όνομά του ούτε σ’ ένα δρόμο, τιμής ένεκεν, που να θυμίζει στους συμπολίτες μας το πέρασμα και το έργο του. Ούτε καν διατηρήθηκε η επιγραφή με το όνομα του Βασίλη Παλαμάρα μετά την επισκευή του γυμναστηρίου του Μεσσηνιακού.
