Πέρα από δηλώσεις και ευχολόγια, πολλοί και σύνθετοι παράγοντες επιτρέπουν να ευδοκιμήσει η εγκληματική αυτή οργάνωση
Οι επιδόσεις της Χρυσής Αυγής στις περιφερειακές εκλογές, τόσο σε πανελλαδικό επίπεδο όσο και ειδικότερα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, είναι ένα από τα βασικά και κρίσιμα μεγέθη που απασχόλησαν και θα συνεχίσουν να απασχολούν, με διαφορετικούς φυσικά τρόπους, τα δημοσιογραφικά και κομματικά επιτελεία.
Ήδη από το βράδυ της Κυριακής στις δηλώσεις υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών, αλλά και σε εκείνες των αρχηγών κομμάτων, σημειώθηκε το φαινόμενο διατήρησης και οριακής αύξησης των ψήφων της ναζιστικής οργάνωσης.
Οι 425.990 «αγανακτισμένοι» ψήφοι της Χρυσής Αυγής έγιναν (περίπου) 455.000, δίνοντας σε αρκετούς την ευκαιρία να πανηγυρίσουν και σε άλλους να επιχαίρουν κουνώντας το δάχτυλο (κατά το δοκούν) προς όσους ευθύνονται για την ακροδεξιά και ρατσιστική κατρακύλα.
Ειδικότερα, στην Πελοπόννησο ψηφίστηκε από 32.895 άτομα, σημειώνοντας στη Λακωνία 13,03% (από 10,87% το 2012), στη Μεσσηνία 9,97% (από 7,76% δύο χρόνια πριν στις εθνικές εκλογές) και 8,38% στην Κορινθία, όπου σημειώνει πτώση σχέση με το 2012 που είχε 9,99%.
Σε ό,τι αφορά τους Δήμους της Μεσσηνίας, το υψηλότερο ποσοστό καταγράφηκε στην Τριφυλία με 10,64% και ακολουθούν: Καλαμάτας 10,32%, Οιχαλίας 10,31%, Μεσσήνης 9,79%, Πύλου- Νέστορος 8,79% και Δυτικής Μάνης 8,53%.
Πάντως, όπως έγραφε και ο Π. Μπουκάλας, μεταξύ άλλων, στη χθεσινή «Καθημερινή», «το τέχνασμα της μετακύλισης των ευθυνών πάνω σε οποιονδήποτε όφι δεν ερμηνεύει και δε δικαιολογεί τίποτα.
Αν δεν έχεις τη βούληση να αντισταθείς στον πειρασμό, αν ενδίδεις ενθουσιωδώς και προσφέρεις τη θαλπωρή σου στο αυγό του φιδιού, δε φταίει βέβαια το ερπετό που ξεπετιέται, έτοιμο να καταβροχθίσει κι εσένα τον ίδιο. Αλλά πια, έπειτα από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις στις οποίες η Χ.Α. κατέγραψε υψηλά ποσοστά, δε δικαιούμαστε να μηρυκάζουμε άλλο το τροπάριο περί αγαθών πεπλανημένων.
“Επλανήθησαν” μία φορά, δύο, τρεις. Και κάθε νέα πλάνη τους ήταν χειρότερη της πρώτης, διότι αυξανόταν ο βαθμός γνώσης και συνειδητοποίησης. Όσο συνεχίζουμε, λοιπόν, να κρυβόμαστε πίσω από το ψευδοερμηνευτικό τρυκ “ο όφις ηπάτησέν με”, κρυβόμαστε πίσω από το πρόβλημα. Δεν τολμούμε να το δούμε καταπρόσωπο. Ούτε καν να το εξονομάσουμε.
Το ενδεχόμενο ένα τμήμα του χρυσαυγίτικου εκλογικού σώματος να ψηφίζει από αντισυστημικό μένος (τόσο τυφλό μάλιστα ώστε να μη βλέπει πως η Χ.Α είναι βραχίονας του συστήματος), χωρίς να ασπάζεται το σύνολο των ιδεών της, ούτε το ίδιο αθωώνει ούτε τη συνολική εικόνα διαφοροποιεί. Δεν είναι πολιτικά αθώοι όσοι ψηφίζουν τη Χ.Α. κι ας μη λατρεύουν, λ.χ., τον Χίτλερ, διότι με την (τρίτη συναπτή) ψήφο τους νομιμοποιούν και όσους λατρεύουν τον Χίτλερ. Και να το ’θελαν άλλωστε, δεν μπορούν να γράψουν “ναι μεν αλλά” πάνω στο μαύρο ψηφοδέλτιο που ρίχνουν στην κάλπη.
Ποια η συνολική εικόνα; Σκοτεινή, εγκληματική, όπως αναδείχθηκε από τις έρευνες της Δικαιοσύνης και όπως την καταγράφει η κοινωνική εμπειρία. Η Χ.Α. κατόρθωσε να συγκεντρώσει στην κοίτη της ό,τι φιλοτυραννικό, σοβινιστικό, ρατσιστικό, μισαλλόδοξο, αντιεβραϊκό υπήρχε ήδη»…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
