Το μέρος της οικογένειάς μας που ζει στον Καναδά και διαμένει το καλοκαίρι στη Μεγάλη Μαντίνεια αποφάσισε από αγάπη στον τόπο καταγωγής τους να τελέσει για δεύτερη φορά το γάμο ενός ακόμα παιδιού τους στην Καλαμάτα. Ως αποτέλεσμα 130 (αμιγώς) Καναδοί προσκεκλημένοι (υψηλής οικονομικής επιφάνειας) ήρθαν και διέμειναν στα καλύτερα ξενοδοχεία της πόλης, οι πλείστοι των οποίων επισκέφτηκαν την Καλαμάτα για πρώτη φορά.
Στις τριήμερες προγραμματισμένες εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένης της ημέρας του γάμου, ήμασταν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε τη διαδρομή Καλαμάτα – Μεγάλη Μαντίνεια και Καλαμάτα – Κιτριές. Σε όλες αυτές τις καλοκαιρινές ημέρες με τις υψηλές θερμοκρασίες ήταν απερίγραπτη η ντροπή που αισθανόμασταν, ως αμφιτρύωνες, ως Καλαματιανοί και κυριότερα ως Έλληνες, από τις ακραία τριτοκοσμικές εικόνες από τους συσσωρευμένους λόφους σκουπιδιών που αντικρίσαμε σε όλη αυτή τη διαδρομή. Και ακόμα μεγαλύτερη ήταν η ντροπή όταν προσπαθούσαμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα στους ξένους φιλοξενούμενους.
Αξίζει, δε, να σημειώσω ότι, επειδή το φαινόμενο των σκουπιδιών το είχαμε εντοπίσει εδώ και καιρό, είχαμε φροντίσει επανειλημμένα να ενημερώσουμε τους αρμόδιους δημοτικούς φορείς για όλες αυτές τις εκδηλώσεις, τις αφίξεις και την υψηλή ποιότητα των ξένων φιλοξενούμενων μας, που πιστεύουμε ότι ο ερχομός τους θα ήταν ό,τι καλύτερο για την οικονομία και τη διαφήμιση του πανέμορφου τόπου μας. Ζητώντας το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Τη συνδρομή τους προκειμένου να αποφευχθούν οι εικόνες αίσχους και ντροπής, αλλά και της δυσοσμίας που βιώσαμε, ειδικότερα στην κάθοδό μας, όλοι μαζί, πεζή, στο γραφικό λιμανάκι των Κιτριών που επιλέξαμε για μία από τις γαμήλιες εκδηλώσεις.
Αναρωτιέμαι πώς φαντάζονται οι δημοτικοί άρχοντες την τουριστική ανάπτυξη του τόπου; Νομίζουν ότι με τον «ήλιο, τη θάλασσα, το μουσάκα και το σουβλάκι» θα προσελκύσουν εκείνη την ποιότητα τουριστών που προσβλέπουν; Εκτιμούν ότι τριτοκοσμικές εικόνες ντροπής σαν αυτές ξεχνιούνται ή συγχωρούνται από τους ξένους επισκέπτες; Πώς νομίζουν ότι συνδράμουν στην τουριστική εικόνα της Καλαμάτας αλλά και της Μεσσηνίας γενικότερα όταν δεν έχουν ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΑ φροντίσει και οργανώσει τις δημοτικές τους υπηρεσίες για τις δύσκολες και πληθυσμιακά επιβαρυμένες καλοκαιρινές ημέρες; Όταν η «ωχ αδελφέ» αμέλεια και ανοργανωσιά στις στοιχειώδεις παρεχόμενες και αυτονόητες υγειονομικές υπηρεσίες προκαλεί τέτοια δυσφήμηση και κάνει τόσο κακό στην οικονομία και το περιβάλλον του τόπου μας;
Το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ, όμως, για το οποίο νοιάζομαι, γιατί ο «γάμος» τέλειωσε και το κακό που ήταν να γίνει δυστυχώς έγινε, είναι, αφενός, η ΥΓΕΙΑ των ίδιων των κατοίκων και, αφετέρου, το κακό που προκαλούν διαχρονικά στο αξεπέραστο μεσσηνιακό περιβάλλον και τοπίο όλοι αυτοί οι αλάστορες (1) και ντόπιοι κοτζαμπάσηδες της πολιτικής.
Του Σωτήρη Ν. Παπαδόπουλου*
*Ο Σωτήρης Ν. Παπαδόπουλος είναι αρχιτέκτονας
1. Αλάστορας = Ο ποταπός, ο αχρείος. Κακός δαίμονας.
Τριτοκοσμικές εικόνες ντροπής και αίσχους από τους συσσωρευμένος λόφους σκουπιδιών
